Później, lewym brzegu kilka produkcji 389 silników zostały usunięte. Seria specjalistycznych części zostały następnie opracowane dla produkcji, w tym konkretny wał korbowy, wałek rozrządu, dwa różne kolektory dolotowe, system zapłonowy czterocylindrowy i różne akcesoria zmniejszane. Produkcja 195-cid OHV " skos cztery " Blok przyszła nieco później. To był ciężki, ważący około dwóch trzecich tak samo jak V-8, ponieważ 389 jest skrzynia korbowa została zachowana niemal bez zmian. Największa
Dobrą wiadomością było to, że wymiana-umiejętność z 389 obfitował. Dwa silniki wspólne tłoki, pierścienie, sworznie, korbowody, łożyska, głowice cylindrów, miski olejowej i pompy, pompa wody, koła pasowego korby i harmoniczne balancer. Cztery stosowany również sam oprzyrządowanie maszyn i udał się z tej samej linii montażowej jako V-8, znacznie zmniejszając koszty produkcji Największa
W sumie były trzy podstawowe wersje ". Trophy 4 " silnik do modelu roku 1961. Pierwszym był silnikiem na paliwo regularne z 8,6: 1, stosunek kompresji i gaźnika jedną baryłkę. Został wyceniony na 110 KM przy 3800 obrotów na minutę, przy 190 funta-feet torque na 2000 obr. Dla samochodów z automatyczną transmisji, silnik ten został wyceniony na 130 koni na 4.400 i 195 funta-feet torque na 2200, dzięki cieplejsze wałka rozrządu, niż stosowane w samochodach stickshift. Największa
Druga wersja zachowała singiel -throat węglowodanów, ale kompresja została podniesiona do 10,25: 1, co wymaga użycia paliwa premium. Instrukcja w wersji transmisji został wyceniony na 120 KM przy 3800 rpm i 202 funta-feet torque na 2000 obrotów; automatyczna wersja wykonana 140 KM przy 4400 rpm i 207 funta-feet w 2200. Największa
raciest iteracja czterech został wyposażony w cztery lufy Rochester gaźnik i jeszcze cieplejsze wałka rozrządu. Oba kije i automatyki zostały ocenione na 155 KM przy 4800 obrotów na minutę, generując 215 funta-feet torque na 2800 obrotów. Buick 215-cid V-8 było również dostępn
