wewnątrz 1948 Packards Łódź Każdy, kto uważa przedmiotem z perspektywy czasu, w tym większość ocalałych zleceniodawców Packarda, stwierdził, że firma powinna być skazani elegancki 1941/47 Clipper stylizacji kolejny rok lub dwa, spędzając swój liftingu pieniądze ożywić stare style ciała szybciej (jak limuzyna i kabriolet) i nowych wersjach nadwozia jak najszybciej (szczególnie hardtop) zamiast tworzenia Sedan Station. Następnie Packard byłby gotowy dostarczyć zupełnie nowe ciało powojennego w latach 1949-1950, kiedy to naprawdę potrzebne świeże spojrzenie do podjęcia ponownych competition.This okazałoby się mądry, nawet jeśli Packard wrócił na rynku luksusowych samochodów. A biorąc pod uwagę pole zatłoczone średnich cen Packard wybrał do konkursu, to mogło się różnica między sukcesem a porażką. Ale znowu wkraczamy w obszar perspektywy czasu; musimy radzić sobie z tym, co faktycznie stało.
Część wada projektu z 1948 Packards może być brak definicji tył Największa
". Zaokrąglony kształt '48 Packards było zupełnie normalne rozwój podane impulsy stylizacja razy, " nieżyjący już John Reinhart powiedział pisarz. " Gdzie się myliłem, nie był w faceliftingu ciężki opór mocniej niż ja, zwłaszcza, że lifting ". Reinhart przyznał, że dwudziestej drugiej serii (1948 i na początku 1949) i niemal bliźniaczego Dwadzieścia trzeciej serii (1949-1 /2-1950) miał zbyt wysoki beltline, nie tyle szkła, nie ma definicji w tył - tak, powiedzmy, Cadillac - i wybrzuszenia fuselage.He był szczęśliwszy o wnętrzu, wspaniałej kombinacji woodgrained metalu, chrom, i " Flite-Glo " Wskaźniki oświetlone " czarne światło, " ale nawet to spojrzał do tyłu, a nie przyszłości. Asymetryczne, malowane-metalowe panele kontrolne z instrumentów klastrowych i samolotów inspirowane dźwignie przegubowe już pomnożenie. Robin Jones, jeden z młodych współpracowników projektowych Reinharta, który kupił luksusowy Osiem z lojalności korporacyjnej, zapamiętał: &q
