W tym znakomitym kadry od w domu inżynierowie dodano utalentowanego outsidera, Cornelius W. Van Ranst, który był odpowiedzialny za tego drugiego wielkiego projektu Packard impulsu pod koniec 1920 roku, napędem na przednie koła. Na początku Dwunastu było go mieć. Największa
procentowych w nim Vincenta została urażona przez Ruxtons i sznury uruchomionych w Indianapolis 500 i popierane przez emerytowany kierowca wyścigowy Tommy Milton, konsultant inżynierii Packard. Przyjaciel Miltona Van Ranst rozwinęła przewodu przedniego napędu L-29. Vincent miał swoje wątpliwości napędem na przednie koła Packard, ale patrycjusz prezes spółki, Alvan Macauley, zachęcał go poprzez zatrudnianie Van Ranst osobiście pracować projekt. Największa
Paton przypomnieć, że prototyp Van Ranst miał liczne Problemy: " Okazało się to gorsze (jak do wspinaczki wzgórzu i oblodzonych nawierzchniach) do samochodu z napędem na tylne. Również silnik włączony nowy projekt odprawy zawór hydrauliczny automatycznych regulatorów, które zostały dając problemy trzymając zawory otwarte przy dużych prędkościach ". Największa
Paton zawierane będą potrzebować co najmniej 60 procent masy na przednie koła leczyć problem trakcji, ale to oznaczałoby ciężkie kierownicy (w dniach kierowniczych bez napędu) i szybkie zużycie opon. Największa
Van Ranst potem w lewo, choć Paton później rozwiązał problem zaworu i włączone hydraulika Cornelius w produkcji Dwunastu. Rozrządu zawdzięcza wiele do General Motors, jest podobna do Oakland i Oldsmobile V-8s, a tłumiki zaworów zostały zaadaptowane z Cadillac V-16 w chwili, Packard dostał swoje ręce jeden w 1930.
To nie oznacza, że Dwunastu był kopią cokolwiek innego, ponieważ wiele z jego cech były nowe i niepowtarzalne. 67-stopniowy kąt V był większy niż stary 60 stopni Twin Six od 1916-1923, i podobnie jak w nowoczesnych silnikach wielocylindrowych, użył out-of-kroku wypalania kąt, aby zmniejszyć wibracje synchronizatory i zawory boczne w celu poprawy dostępności , Największa
Jego cztery główne łożyska i integralnie oddania bloku i korby zostały dopasowane tylko przez Marmon Sixteen. W 445,5 cali sześciennych dał 160 koni mechanicznych, a także potężny moment obrotowy 322 funtów /stóp, który zadebiutował na tylko 1400 rpm. Ten ostatni był odpowiedzialny za wspaniały start w V-12, zwłaszcza przy niskich przełożeniach osi (4,41: 1 i 4,69: 1 były standardem dla otwartych i zamkniętych organów,
