Zespół szybko okazało się, że prędkość była czynnikiem krytycznym i zaczął szukać sposobów, aby skłonić GT stronę 250 mph. , To było wyraźnie poza " mały " V-8, ale inny silnik Ford, 427-cid V-8 wykorzystywany w działaniach firmy NASCAR, może wypuszczają jakieś 500 KM przez dłuższy czas. To więcej niż odszkodowanie za 120 lub więcej funtów nadwagi dodawana do już pulchna Forda GT. Największa
Prototyp został szybko zbudowany i przewieziony do Riverside Raceway w Kalifornii do testowania przez zespół Shelby amerykańskiej. W pamiętny back-to-back prowadzonym przeciwko 289 GT 427, z Tom Payne jazdy, był w stanie wyrwać łatwo Ken Miles w standardowym samochodzie. Miles przerwał próbę, odbyła Payne'a w 427, i wyszedł na kilka okrążeń na własną rękę, raportowanie w końcu im tego " to jest koniec 289. " Największa
I było Największa
Podczas prac rozwojowych na postęp Mark II 427, Ford GT wygrał 24-godzinny wyścig w Daytona 1965 r.; kolejny zajął drugie miejsce w Sebring 12-godzinnego wydarzenia. Ale Le Mans okazał się kolejny ponury epizod w zespole, z jedynym jasnym miejscu będącej kolejną najszybsze okrążenie w wyścigu, ustaw Phil Hill (ponownie) w Mark II. Moc (485 KM, gdy silniki zostały dostrojone do pracy na niskiej liczbie oktanowej francuskiej paliwa) było obfite, jeśli nie zupełnie wystarczy, aby przełamać barierę 250 mph, ale były pewne problemy z silnikiem, więcej od spodziewanych niepowodzeń nadmiernie obciążonych skrzyń biegów (teraz zamiast Colotti ZF) i nieszczęścia hamulcowe. Największa
Więcej informacji na temat klasycznej samochodzie 1964/67 Ford GT, przejdź do następnej strony. Największa
Więcej informacji na temat samochodów patrz:
1966: przełomowy dla Forda GT
nieszczęścia hamulcowe Forda GT były najbardziej palącym. Podczas testów w Daytona, że 427 GT pracował swoje hamulce do niemal przezroczystym białym ciepła. (" Można było zobaczyć cień przednimi słupkami zawieszenia prz
