Aleksander Iwanowicz Oparin

Haldane zaproponował, że życie powstało w gorący, rozcieńczyć Zupa, które mogą powstać, gdy na początku atmosfera była poddawana działaniu promieniowania ultrafioletowego i ciepła z ziemi chłodzenia. Znacznie większe zainteresowanie w kwestii początków życia na Ziemi był stymulowany przez 1936 książki Oparin jest. Pochodzenie życia na Ziemi. Ta krótka książka rozszerzona na jego pierwotnej teorii, biorąc pod uwagę nie tylko obecną międzynarodową badania w astronomii, geochemii, chemii organicznej i roślin enzymologii, ale również linię partii komunistycznej dialektycznej analizy materialistycznej, która zaatakowała spontaniczne wytwarzanie i opowiadał praw biologicznych doboru naturalnego. Kolejne rosyjskie edycje książki (1941, 1957) nie tylko wysunął pogląd, że metabolizm jest centralną cechą życia, ale także zagrana rosnące twierdzenia, że ​​geny odgrywają ważną rolę w pochodzeniu i ewolucji życia. Pomimo rosnącej tendencyjności tezy Oparin, on wykonany trwały wkład do nauki z książki 1936. Jego hipotetyczny, ale prawdopodobny scenariusz powstania metabolizmie podmioty dotychczas martwe na ziemi przyczynili się do powstania życia nowoczesny problemu naukowego. Największa

Pierwsze eksperymentalne dowody na pojawienie chemicznej teorii życia przyszło prawie 20 lat po tym, Publikacja pochodzenia życia. W 1953 roku, amerykański chemik Stanley Miller z University of Chicago przeszła wyładowań elektrycznych, podobne do miniaturowych burzy, przez mieszaninę amoniaku, wodoru, metanu i wody. Po tygodniu, aminokwasy i inne proste związki biochemiczne ułożył. Największa

Kiedy rosyjski genetyk i agronom Trofim Denisowicza Łysenko został dyrektorem Instytutu Genetyki Akademii Nauk ZSRR w 1940 roku, był wśród jego Oparin żarliwy kibice. W akademii główny administrator biologii (1948-1955), współpracował odrzucenie Oparin Łysenki akceptowanych teorii Mendla, który poważnie utrudniały postęp naukowy i rolnictwa w ZSRR. Wraz ze wzrostem Chruszczowa po śmierci Stalina w 1953 roku, Lysenkos gwiazda zaczęła słabnąć, a setki naukowców podpisało petycję domagającą usunięcie Oparin od jego stanowisko jako akademik-sekretarz w biologii podziału akademii. Został on zastąpiony w 1956 roku Oparin wydaje się nie uczestniczyli w debatach, które ostatecznie doprowadziły do ​​zwolnienia Łysenki w 1965 roku

Chociaż wiele radzieccy naukowcy nadal nie ufają mu z powodu jego zaangażowania w łysenkizm, Oparin nie wypadają niełaskę reżimu sowieckiego. Jego międzynarodowa