Aleksander Iwanowicz Oparin Największa
Oparin, Aleksander Iwanowicz (1894/80), radziecki biochemik, jest najbardziej znany z teorii na temat pochodzenia życia na Ziemi od substancji chemicznych. Oparin pomógł również stanowić podstawę techniczną biochemstry przemysłowej w Związku Radzieckim. Największa
1912 ukończył gimnazjum w Moskwie II (szkoły przygotowawcze), utrzymywał się podczas studiów na Uniwersytecie Moskiewskim, pracując w fabryce farmaceutycznej. To praktyczne szkolenie przemysłowe pomógł uruchomić kariery Oparin jako radzieckiego naukowca. Gdy Unia All-Russian Pracowników Przemysłu Chemicznego odbyło się pierwsze konwencję w 1918 roku, Oparin, został wybrany jako delegat fabryce farmaceutycznej, został wybrany do Komitetu Centralnego. Największa
Po ukończeniu studiów w 1917 roku, Oparin stał doktorant w wydziale fizjologii roślin. W następnym roku, poprosił, aby być wysyłane za granicę do pracy z Aleksiej N., który bach, że osiedlił się w Genewie w 1894 roku, miał w minionych latach zyskał międzynarodową sławę jako badacz w dziedzinie chemii medycznej i rolniczej. Oparin byli nieświadomi, że bach, rewolucyjny w carskich czasów, którzy opuścili Rosję w 1885 roku, wrócił po upadku rządu w lutym 1917 roku carskiej i bach szybko Oparin spełnione, a starszy naukowiec wziął młodego człowieka pod swoje skrzydła , Bach, który niedawno pomógł zorganizować dział chemiczny Krajowej Rady Planowania Gospodarczego zorganizować rosyjski przemysł chemiczny, mianowany Oparin do niego (1919-1922). On również mianowany Oparin w Centralnym Laboratorium Chemicznym (1921-1925), gdzie służył jako założyciel bach dyrektor. Największa
Mimo długiej współpracy z Uniwersytetu Moskiewskiego, nigdy Oparin zarobione regularne wyższe wykształcenie nie. Według jednego ze źródeł, po uzyskaniu w 1929 roku profesor biochemii w wydziale uczelni, pełnił funkcję przewodniczącego przez 23 lat (1937-1960). Według drugiego źródła, stał na czele Wydziału Biochemii roślinnego (1942-1960). Największa
wzrost w ciągu bach administracji partii komunistycznej, do której wstąpił w 1927 roku, wygładzić drogę dla swojego protegowanego, Oparin. Po objęli prowadzenie bach w organizowaniu badań przemysłu spożywczego w późnych latach 1920, Oparin został mianowany profesorem biochemii technicznej w DI Mendelejewa Instytucie Technologii Chemicznej w Moskwie (latach 1929-1931) oraz w Moskwie Instytut ziarna i mąki (1930- 31), gdzie prowadził badania
[1] 