Molina Mario José (1943-), meksykański urodzony amerykański chemik, który przyczynił się do odkrycia, że substancje sztuczne o nazwie freony (CFC) uszkodzić ochronną warstwę ozonową w górnych warstwach atmosfery ziemskiej. Ozon, forma tlenu, chroni Ziemię przed promieniowaniem ultrafioletowym Słońca, które mogą zaszkodzić życia rzeczy. Molina wspólne Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 1995 roku amerykański chemik z Sherwood Rowland i Franka holenderski chemik Paul Josef Crutzena. Crutzen odkrył, że tlenki azotu przyspiesza redukcję ozonową. Największa
Molina urodził się w Meksyku i zainteresował się w chemii jako młody chłopak. W wieku 11 lat, udał się do prywatnej szkoły z internatem w Szwajcarii, powrocie do Meksyku, aby przejść do Narodowego Uniwersytetu Meksyku (Universidad Nacional Autónoma de Mexico, UNAM), zdobywając dyplom z inżynierii chemicznej w 1965 roku otrzymał studia podyplomowe w kinetyki polimeryzacji z Uniwersytetu we Freiburgu, w Niemczech, w roku 1967. W roku 1972 uzyskał stopień doktora nauk stopnia na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Stał się doktor współpracownik w tym samym roku, badania pomiarów laserowych chemicznych rozkładów energii drgań w czasie niektórych reakcji chemicznych. W 1973 roku wyjechał Berkeley i dołączył do grupy badawczej prowadzonej przez Rowland. Największa
Molina i Rowland byli zainteresowani wpływu powszechnie stosowanych chemikaliów przemysłowych, gdy zostały uwolnione do atmosfery i zaprojektowane eksperymenty w celu ustalenia wyniku, gdy chemiczny Zanieczyszczenia osiągnęła nie tylko atmosferę bezpośrednio nad ziemią, ale także do stratosfery. Stratosfera jest warstwą atmosfery ziemskiej, która zaczyna się od 6 do 10 mil nad ziemią. Zawiera ozon, który służy jako filtr do odfiltrowania wiele z najbardziej szkodliwego promieniowania ultrafioletowego Słońca. Największa
Molina koncentruje się na tym, co się stało z powszechnie stosowanych chemikaliów przemysłowych zwanych freony (CFC), gdy zostały uwolnione do atmosfery , CFC były stosowane jako chłodziwa krążącego w lodówkach i jako gaz pędny w puszkach aerozolowych. Bo nie łatwo połączyć z innymi chemikaliami, sądzono, że CFC były nieszkodliwe dla materiałów lub żywych istot. Naukowcy wierzyli również, że CFC nie miała znaczącego wpływu na środowisko. Molina chciałem zobaczyć, jak CFC zachowywał się pod wpływem zmiennych takich jak zakresie ciśnień, temperatur, działaniem promieniowa
[1] 