Hahn Otto (1879/68), niemiecki chemik fizyczny. W 1938 roku Hahn i Fritz Strassmann podzielić jąder atomów uranu w mniej więcej równych elementów. Ten eksperyment był pierwszy pokaz rozszczepienia jądrowego i wskazała, że produkcja bomby atomowej było możliwe. Hahn otrzymał Nagrodę Nobla 1944 w dziedzinie chemii i wspólne Fermiego Award 1966 za pracę nad rozszczepieniem jądrowym. Największa
Hahn otrzymał doktorat na Uniwersytecie w Marburgu w 1901 roku odkrył kilka substancji radioaktywnych podczas pracy pod Sir William Ramsay w Anglii. 1904/05, a pod Ernest Rutherford w Kanadzie, 1905-06. Hahn dołączył do Kaiser Wilhelm Instytut Chemii w Berlinie w 1912 roku i został dyrektorem w 1928 roku W 1917 roku, pracując z Lise Meitner w instytucie, odkrył pierwiastek protaktyn. (Dwa angielski naukowcy odkryli ten element niezależnie od Hahn i Meitner w tym samym czasie). Największa
Po upadku Niemiec w II wojnie światowej, Hahn i innych wiodących niemieckich naukowców atomowych odbyły się w Anglii przez aliantów. Po powrocie do Niemiec na początku 1946 roku, Hahn został prezesem głównej organizacji badań naukowych w kraju, Towarzystwa Maxa Plancka. Był honorowym prezesem społeczeństwie po 1960 roku
Wśród jego książek jest Otto Hahn: a Autobiografia naukowa (1962, tłumaczenie na angielski 1966) Największa.