Williama Debye
Debye'a, Peter Joseph William (1884/66) był urodzony holenderski chemik fizyczny, który amerykański otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 1936 roku za pracę na momentów dipolowych i struktury molekularnej. Debye'a dokonał wielu ważny wkład w dziedzinie nauki. Największa
Debye'a urodził się 24 marca 1884 roku, w Maastricht, w Holandii, i otrzymał wczesną edukację nie. W 1901 roku rozpoczął studia w Instytucie Technologii w Aachen w Aachen, Niemcy. Gdy był jeszcze w szkole, został asystentem w mechanice technicznych w instytucie. W 1905 roku otrzymał dyplom z inżynierii elektrycznej, które kwalifikowałyby go jako inżynier elektryk, a w 1906 roku został asystentem w fizyce teoretycznej na Uniwersytecie w Monachium. Uzyskał doktorat w fizyce w Monachium w 1908 roku Od 1910 roku do 1911 roku, był wykładowcą na uniwersytecie. Największa
W ciągu najbliższych kilku lat. Debye'a akceptowane prestiżowe stanowiska w kilku instytucjach. W roku 1911 objął stanowisko profesora fizyki teoretycznej posiadanych przez Alberta Einsteina na Uniwersytecie w Zurychu. W 1912 roku wrócił do Holandii, aby stać się profesorem fizyki teoretycznej na Uniwersytecie w Utrechcie. W 1914 roku udał się na Uniwersytet w Getyndze w Niemczech, gdzie pracował jako profesor fizyki teoretycznej, doświadczalnej. Największa
W 1916 roku, podczas gdy w Getyndze, Debye'a kontynuował dzieło niemiecki fizyk Max von Laue Theodor Felix i ojca i syn brytyjscy fizycy William Henry Bragg i William Lawrence Bragg. Trzej fizycy badali strukturę kryształów za pomocą promieni rentgenowskich. Debye'a dodany do ciała pracy, pokazując, że ruch cieplny atomów w solidne wpływa interfejsy rentgenowskich. Również wyjaśniono, przy użyciu specyficznych teorii ciepła, w zależności od temperatury od intensywności promieniowania rentgenowskiego. Prace te doprowadziły drogę do jego obserwacji, które uczynił z kolegów fizyka Paula Scherrer, że losowo zorientowanych cząstki mogą wytwarzać charakterystyczne wzory dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego. W związku z tym zapotrzebowanie na stosunkowo duże pojedyncze kryształy usunięto i analizy rentgenowskiej proszkowej dyfrakcji staje się nowym i wszechstronne techniką analityczną, która jest obecnie znana jako metoda Debye'a-Scherrera. Największa