Ronald Norrish
Norrish Ronald George Wreyford (1897/78), brytyjski chemik, wspólne Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 1967 za pomoc w rozwoju techniki flash, fotolizy do pomiaru szybkich reakcji chemicznych. W błysku fotolizy, gaz jest narażona na silny wybuch światła, które powoduje jej poddać reakcji fotochemicznych. Druga lampa błyskowa pozwala naukowcom wykrywać i rejestrować te reakcje, nawet te, które trwało zaledwie ułamek sekundy. Dzielił nagrodę z jego byłego studenta George Porter i Manfred Eigen Niemiec. Największa
syn farmaceuty, Norrish był studentem w Perse Gimnazjum w Cambridge. Spędził wiele z I wojny światowej (1914-1918), jako jeniec wojenny w Niemczech. Po uzyskaniu tytułu licencjata w dziedzinie chemii (1921) i doktorat z chemii (1924), w Emmanuel College w Cambridge, wstąpił na wydział uniwersytecki. Największa
W 1920 roku, studiował na fotochemia roztworem nadmanganianu potasu , dwutlenek azotu i różne aldehydy i ketony. Aż do jego badania przerwała II wojny światowej (1939-1945), badał związek między photodecomposition i charakter widmowy, fosforescencją i innych zjawisk fizycznych. W czasie wojny, na wydziale chemii w Cambridge, który od 1937 Norrisha pod przewodnictwem aż do przejścia na emeryturę w 1965 roku, opracowane urządzenia zapalające i studiował sposoby tłumią flasha z karabinów. Największa
Po wojnie rozpoczął obserwację krótkotrwały Norrisha produkty reakcji chemicznych. Począwszy od 1949 roku, z jego ucznia George Porter, fotolizy Norrisha opracowany lampy błyskowej. Pod koniec swojej 16-letniej współpracy, byli w stanie wykorzystać technikę do analizy produktów reakcji, które trwały tylko tysięcznej milionowej sekundy. Największa
Norrish zmodyfikowane prawo Drapera, który pokazał, jak fotochemicznych zmiany mogą wyraża się jako stosunek czasów intensywności światła od długości czasu reakcji. Norrish udowodnił, że stosunek powinien być do pierwiastka kwadratowego natężenia światła. Największa