Harold C. Urey Największa
Urey, Harold C. (Clayton) (1893/81), fizyczne Stanów Zjednoczonych chemik. W 1932 roku odkrył i izolowane lub ciężki wodór, deuter, a do tego osiągnięcia, został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1934 roku Przed II wojną światową obmyślił sposoby oddzielania ciężkiej wody od wody zwykłej, a do oddzielania uranu 235 z uranu 238 . uranu 235 i ciężką wodę były używane do produkcji bomby atomowej. Największa
Po II wojnie światowej, Urey wykonane badania dotyczące pochodzenia Układu Słonecznego i życia na Ziemi. Postulował, że planety pochodzi w procesie zwanym akrecji, w którym małe satelity słońca zderzyła się i połączyły. Teoria ta została częściowo potwierdzone przez dowody uzyskane z załogowych wypraw księżycowych. Jego badania na temat pochodzenia życia pomogli uczynić możliwą do syntezy aminokwasów, pierwszym krokiem w kierunku stworzenia życia w sposób sztuczny. Największa
Urey urodził się w Walkerton, Indiana. Ukończył studia na Uniwersytecie w Montanie w 1917 roku i otrzymał tytuł doktora na Uniwersytecie Kalifornijskim w 1923 roku wykładał na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa (1924/29) i Uniwersytecie Columbia (1929/35). Urey była dyrektor badań dla projektu bomby atomowej w Kolumbii w II wojnie światowej. Był profesorem chemii na Uniwersytecie w Chicago, 1945-58, i profesor-of-chemii-na-duże z University of California w 1958-70. Największa
Urey napisał atomów, cząsteczek i Quanta ( z AE Ruark, 1930) i planet (1952). Największa