Lorenz Konrad Zacharias (1903/89), austriacki zoolog, był założycielem etologii, badania zachowań zwierząt. On i dwóch innych etologowie, Karl von Frisch Austrii i Nikolaas Tinbergen, urodzony w Holandii, otrzymał Nagrodę Nobla w 1973 roku w fizjologii lub medycyny za swoją pracę na zachowanie zwierząt. Lorenz badane zwierzęta w ich naturalnym środowisku i stwierdził, że instynkt odgrywa ważną rolę w zachowaniu zwierząt. Pogląd ten zakwestionował behawioralnej psychologii zwierząt, które zdefiniowane wszystkie zachowania, jak dowiedzieliśmy się. Największa
Konrad Lorenz był młodszy syn Adolf Lorenz, wybitnego ortopedy i Emma Lecher Lorenz, lekarz, który pracował z mężem. Lorenz dorastał w Wiedniu i na lato posiadłości rodziny w Altenberg, wsi onthe Dunaju. Jako dziecko, on zafascynowany zwierząt. Największa
Lorenz udział jeden z najlepszych szkół średnich Wiednia. W tym czasie ukończył, wiedział, że chce studiować zwierząt. Jednak, proszę ojca, Lorenz studiował medycynę w Instytucie Anatomii Uniwersytetu w Wiedniu. Po uzyskaniu dyplomu w 1928 roku, przebywał on w instytucie jako asystent. On także zaczął studiować zoologię, w którym otrzymał doktorat stopnia na Uniwersytecie w Wiedniu w roku 1933. Jednym z pierwszych pism profesjonalnych Lorenza, w oparciu o jego obserwacjach Kawka domowych, mały, mądry kruk, został opublikowany jako artykuł w czasopiśmie ornitologiczna w 1927 roku
od około 1927 do 1935 roku, Lorenz pracował w wydziale anatomii na Uniwersytecie w Wiedniu. Od 1935 do 1938 roku, zrobił badania gęsi i kawki. Wiele z jego najważniejszych prac naukowych oparte były na tej pracy. Największa
Najbardziej znana koncepcja Lorenz opracowane w jego początku kariery jest to, że imprintingu, proces, w którym zwierzę następująco obiektu, zwykle jego biologiczna matka. Zauważył, jak świeżo wyklute kaczątko następujące brzmienie quacking matki, a tym samym staje się trwale odwzorowany na nią. Zauważył, że jeśli będzie naśladował w quacking matka kaczkę do gromadki nowo wyklutych kaczki, kaczki będzie się za nim. Największa
Lorenz opracowała również wrodzony mechanizm teorii uwalniający. Wierzył, że odziedziczył wzór zachowania zwierzęcia pozostaje w uśpieniu, aż stymulowanie wydarzenie wyzwala go. Lorenz nazwał zdarzenie wyzwalające "wyzwalacza" i wezwał odziedziczoną zachowań, które odpowiada na to "wrodzony mechanizm zwalniający."
[1] 