W 1937 roku został mianowany wykładowcą Lorenz z anatomii porównawczej i psychologii zwierząt na Uniwersytecie w Wiedniu. Trzy lata później wyjechał do Austrii, aby stać się profesor psychologii na Uniwersytecie w Królewcu w Prusach Wschodnich (obecnie Kaliningrad w Związku Radzieckim). II wojna światowa (1939-1945) szybko przerwał karierę akademicką. Wstąpił do armii niemieckiej i służył na froncie wschodnim jako lekarz. W czerwcu 1944 roku rosyjscy żołnierze wzięli go do niewoli i spędził prawie cztery lata w obozach jenieckich. Największa
Podjął studia w Altenberg po wojnie z małym stypendium z Towarzystwa Maxa Plancka dla Rozwoju Nauki. Jego jeden tysięcy dziewięćset czterdzieści dziewięć książka, opublikowana w języku angielskim jako króla Salomona pierścienia: nowe światło na sposoby Animal (1952) stał się międzynarodowym sukcesem i przedstawił koncepcje etologii do wielu czytelników. Pisał też popularny Man Meets Dog (1955), w której badał relacje między ludźmi i zwierzętami. W swojej kontrowersyjnej książce O agresji (Niemcy, 1963, angielski, 19661, on definiuje agresję jako zachowanie skierowane wobec członków swoich gatunków własnych i argumentował, że agresja jest wrodzona u ludzi, jak i zwierząt Największa
W 1951 roku Lorenz. został szefem stacji badawczej Instytutu Maxa Plancka Biologii Morskiej w to, co jest teraz Westfalia, Niemcy. W połowie 1950 roku, on i dwóch innych naukowców z siedzibą Instytutu Behavioral Physiology w Seewiesen, w Bawarii, niedaleko Monachium. Lorenz został jego jedynym dyrektorem po 1961. W 1973 roku Lorenz został dyrektorem Instytutu Porównawczego etologii Austriackiej Akademii Nauk w 1973 roku 
[1] [2]