Arber, Werner (1929-) to szwajcarski biolog molekularny, którego odkrycie enzymów restrykcyjnych pomógł utorować drogę do inżynierii genetycznej. Badania Arber pod warunkiem wgląd w jaki sposób naukowcy mogli manipulować kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA), nici, które składają się geny. Dla swoich ustaleniach, Arber dzielone w 1978 roku Nagrodę Nobla w fizjologii lub medycyny z Hamilton Othanel Smith i Daniel Nathans, dwóch naukowców amerykańskich.
Enzymy są białkami, które przyspieszają reakcje chemiczne w żywych komórkach. Arber badane wybierz enzymy zwane enzymy restrykcyjne, które mogą Pokrój DNA na małe kawałki. Ponieważ te plastry zachowują swoją indywidualną kodu genetycznego, ale okazały się użyteczne do badań struktury DNA. Te plastry enzymów również podwaliny dla mapowania genów i Human Genome Project. Największa
Odkrycie enzymów restrykcyjnych doprowadziło do łączenia genów, techniką, która pozwala naukowcom rekombinacji lub inżyniera, małych kawałków DNA w różnych sposoby. Gene forniru ma wiele zastosowań w dziedzinie biomedycyny. Wykazano się obiecujące w leczeniu chorób takich jak rak. Największa
Badania genetyczne nie jest bezsprzecznie jednak. Niektórzy obawiają się, że genetycznie zmodyfikowane wirusy mógł się przypadkowo dostać się do środowiska. Aby zminimalizować ryzyko, Arber pomógł opracować wytyczne dotyczące bezpieczeństwa badania. Największa
W 1953 roku, Arber ukończył Instytut Technologii Federalnej w Zurychu z i kontynuował studia na Uniwersytecie w Genewie. Po otrzymaniu doktorat dyplom w 1958 roku, spędził następne dwa lata jako adiunkt na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. Wrócił do Szwajcarii w 1960 roku i wstąpił na wydział na Uniwersytecie w Genewie. W 1970 roku, Arber opuścił Genewę spędzić rok jako profesor wizytujący na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, w październiku 1971 roku, rozpoczął nową pozycję na Uniwersytecie w Bazylei. Największa
Arber ożenił się w 1965 roku i jego żona, Antonia, ma dwie córki. Największa