Barany, Robert (1876/36), austriacki fizjolog, badał rolę mózgu i ucha w równowadze człowieka. Opracował proste procedury diagnozowania problemów z przedsionkowego organów, części ucha wewnętrznego odpowiedzialna za równowagę. Największa
Ucho wewnętrzne ma kanały półkoliste, które mogą być sprawdzone przez płukanie uszu z ciepłą i zimną wodą, Technika znana jako reakcja Barany kalorycznej. Do swojej pracy z urządzeniem równowagi, Barany laureat Nagrody Nobla w 1914 w dziedzinie fizjologii lub medycyny. W swojej późniejszej kariery, uczył się, jak ucho wewnętrzne i nerwowy system pracy ze sobą w celu wspierania równowagi ciała i koordynację. Największa
Barany otrzymał dyplom lekarza na Uniwersytecie w Wiedniu w 1900 roku, a następnie przez dwa lata studiował wewnętrzne Medycyna i system nerwowy w klinikach w Niemczech. Po tym, trenował jako chirurg w Wiedniu. Kiedy jego instrukcji zakończony, przyjął pracę w klinice Uniwersytetu Wiedeńskiego ucha, gdzie został nauczycielem w 1909 roku
Podczas I wojny światowej (1914-1918), Barany służył jako oficer medyczny, gdzie poprawie procedur chirurgicznych w leczeniu ran głowy. W kwietniu 1915 roku, Rosjanie zdobył Barany, a słowo jego Nagrody Nobla osiągnął go, gdy był przetrzymywany w obozie. Po zwolnieniu w 1916 roku, Barany powrócił do Wiednia. Jego powrót do domu stał się rozczarowujące, kiedy koledzy oskarżyli go o braku uznania ich wkładu pracy. Mimo, że zarzuty zostały udowodnione bezpodstawne, Barany opuścił Austrię pracy jako dyrektor Instytutu otologiczne na Uniwersytecie w Uppsali, w Szwecji, gdzie pozostał aż do śmierci. Największa
Oprócz Nagrody Nobla, Barany otrzymał Belgijski Akademia nagrody Science (1913), ERB Medal Towarzystwa Neurologicznego niemieckiej (1913), Nagrodę Guyot z Uniwersytetu w Groningen w Holandii (1914), a Jubilee Medal Szwedzkiego Towarzystwa Lekarskiego (1925). Największa
Barany poślubił Ida Felicitas Berger, z którą miał troje dzieci. Największa