Bernal, John Desmond (Buhr NAL) (1901-1971), urodzony irlandzki fizyk, wniosło istotny wkład X-ray krystalografia. On także stał się znany jako ojciec założyciela biologii molekularnej. Największa
Bernal kształcił się w angielskich szkołach z internatem i studiował matematyki, chemii, mineralogii, geologii, i fizyki w Emmanuel College w Cambridge. Na mocy jego wyprowadzenia 230 grup przestrzennych z wykorzystaniem quaternions Hamilton, Bernal zdobył stanowisko badawcze na Royal Institution w laboratorium William Henry Bragg. Tam jego reputacja jako krystalografem wzrosła dopasować Bragga. On stworzył schemat interpretacji zdjęć rentgenowskich, które stały się znane jako wykresie Bernal. Największa
W 1927 roku powrócił do Cambridge Bernal jako asystent dyrektora badań w departamencie krystalografii. Tam nie przełomową pracę, robienie zdjęć rentgenowskich biologicznie ważnych cząsteczek, aminokwasów, białek, steroli i nukleoproteidów. Pewność Bernal, że struktura fizyczna takich cząsteczek posiadał klucz do początków życia został zatwierdzony 20 lat później przez pracę James Dewey Watson i Francis HCCrick na strukturę DNA. Bernal tym samym zainaugurował dziedzinie biologii molekularnej. W 1937 roku przeniósł się do Londynu, gdzie został profesorem fizyki w Birkbeck College. Największa
Po dojściu nazistów do władzy w Niemczech, Bernal, zaangażowanego marksisty, stał się bardziej aktywny politycznie. Jako doradca rządu brytyjskiego, że przyczynił się do planowania inwazji Europy, obliczając stan plaż Normandii. Po wojnie został przewodniczącym Komitetu Prezydenckiego Komunistycznej zorganizowane Światowej Rady Pokoju. On też wrócił do Birkbeck College i pracował na strukturę cieczy. Największa
książki Bernal obejmują społecznej funkcji Nauk (1939), klasyczne w swoim rodzaju, i Nauki w historii (1954). Największa
Seria uderzeń rozpoczynających się w 1963 roku opuścił go ledwo w stanie poruszać ani mówić, ale jego zdolności umysłowe była coraz mniejsza, aż do śmierci. Największa
Bernal uczniem Dorothy Crowfoot Hodgkin otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 1964 roku