Nägeli Karl Wilhelm (1817/91), szwajcarski botanik, pamiętany jest zarówno za jego wkład w zrozumienie komórek roślinnych i za jego odrzuceniem ustaw Gregora Johanna Mendla dziedziczności. Był jednym z najbardziej znanych organów roślinnych swego czasu. Największa
Nägeli był szkolony przez niemieckiego filozofa przyrody-Lorenz Oken. Następnie studiował botanikę na uniwersytetach w Genewie i Jena. W 1842 roku opublikował referat opisującą podział komórek i tworzenie się pyłków przez rośliny nasienne i kwitnienia. Nitkowate ciała nazwał " przejściowe cytoblasts " później zostały zidentyfikowane jako chromosomów. Odkrył również funkcję kilku częściach roślin, w tym antheridia (Mężczyzna struktur rozrodcze) paproci i plemników męskich komórek rozrodczych (ruchliwe) produkowanej w nich. Największa
Nägeli był pierwszy użył terminu merystem botaniczny, który odnosi się do niezróżnicowanych uprawy, aktywnie dzielących się komórek zarodkowych tkanki roślinnej. Mimo, że dał pierwszy dokładny konto komórek szczytowej, gdzie wzrost wzdłużny wywodzi, że błędnie uważa się, że były głównym miejscem merystematycznych wzrostu wszystkich roślin. W 1858 roku, pokazał, jak ważna jest kolejność zdarzeń w podziale komórki był w określaniu formy części roślin. Jego badanie różnych form skrobi doprowadziły go do wprowadzenia micella, hipotetyczna jednostka strukturalna, która stała się podstawą do interpretacji struktury skrobi ziarna. Największa
Nägeli był jednym z pierwszych, aby odróżnić ściany komórkowej roślin z cytoplazma i jądro, które w 1846 roku niemiecki botanik Hugo von Mohl nazywa protoplazmy. Na podstawie własnych analiz chemicznych, Nägeli wykazały, że zawarte substancji azotowych protoplazma. Wierzył, że część protoplazmy, które nazwał idioplasm, był źródłem komórki dziedzicznego charakteru. Największa
W 1860 roku, przywiązanie do własnych błędnych przekonań na temat zróżnicowania gatunkowego, Nägeli odrzucił wyniki badań, że Mendel wysłane czesc m. Są odrzucane przez najwybitniejszego botanika w Europie był jeden z powodów, Mendel powstrzymał się od publikacji danych na jego koniec eksperymentów i obserwacji. Prawie 40 lat minęło, zanim Prawa Mendla zostały odkryte o dziedziczności i weryfikowane. Największa