Odkrycie wiedza
/ Knowledge Discovery >> Odkrycie wiedza >> kultura >> historia >> Ameryka Północna >> Więzień >> po WW II >>

Dean Acheson

Dean Acheson Największa Przejrzyj artykułu Dean Acheson Dean Acheson Największa

Acheson Dean (Gooderham) (1893-1971), a Stany Zjednoczone polityk i prawnik. Acheson był głównym architektem polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych w wczesnym okresie po II wojnie światowej. W administracji prezydentów Roosevelta i Trumana pracował jako asystent sekretarza stanu, 1941-45; podsekretarz stanu, 1945-47; i sekretarz stanu, 1949/53. Acheson odegrał ważną rolę w kształtowaniu umowy z Bretton Woods, w tworzeniu Organizacji Narodów Zjednoczonych i Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, a przy sporządzaniu japoński traktat pokojowy. Pomógł formułować i realizować plan Marshalla i doktryny Trumana. Największa

Acheson urodził się w Middletown, Connecticut. Jest absolwentem Uniwersytetu Yale, 1915 i Harvard Law School, 1918. Służył jako prywatny sekretarz Louis D. Brandeis, Associate Sprawiedliwości Sądu Najwyższego USA, 1919-21. Acheson następnie praktykował prawo korporacyjne i międzynarodowej aż do 1933 roku, kiedy został powołany na stanowisko podsekretarza skarbu. Zrezygnował rok później, w braku porozumienia politycznego i wznowione prywatną praktykę adwokacką. Największa

Podczas Acheson był sekretarzem stanu, duże międzynarodowe kryzysy zawarte upadek nacjonalistycznego rządu Chin i wojny koreańskiej. Było wiele krajowych kontrowersje wokół polityki zagranicznej Truman-Acheson. Jednak "powstrzymywania" komunistycznej ekspansji, podstawą tej polityki, była kontynuowana pod administracją Republikańskiej Eisenhowera. Acheson ponownie wznowił praktykę adwokacką w 1953 roku, ale pozostał wpływową demokrata i doradcą w zakresie polityki zagranicznej Największa

Jego pisma to:. Demokratą patrzy na jego partia (1955); Obywatel Wygląda na Kongresie (1957); Moc i Dyplomacja (1958); Szkice z życia mężczyzn znam (1961); Przedstawić w stworzeniu: Moje lata w Departamencie Stanu (1970), laureat nagrody Pulitzera 1970 w historii; Fragmenty My Runa (1971); Winogrona z cierni (1972). Rano i południe (1965) jest jego autobiografia; Wśród przyjaciół (1980) to zbiór osobistych listów. Największa