Choć w końcu to nie konkurs, debata parowo-versus-diesel szalał gorąco przez około 20 lat, ale nigdy nie lepszy niż w dniach bezpośrednio po II wojnie światowej. Największa
Na stronie pary była tradycja, plus fakt, że parowozy były znacznie tańsze niż budowanie diesli. Nie krawędź gospodarczy zakończył, jednak, jak diesle były znacznie tańsze w eksploatacji. Koszty paliwa były mniej, na otwieracze, ale to był dopiero początek. Zazwyczaj, para spędziła zbyt mało czasu na drodze i zbyt wiele w sklepach i zaciskami silnika jest serwisowane i sprawdzane. Największa
Nowy Jork Central starał się opanować na tym jesienią 1946 roku umieszczając sześć ITS Niagaras w kontrolowanym programu testowego, head-to-head działających z diesli między Chicago i Harmon. Poprzez zamontowanie kotła i miesięczne myje codziennie kontroli i naprawy w krótkich obroty, centralny był w stanie uzyskać imponujące, diesel-konkurencyjne 27,221 mil na miesiąc się z Niagaras Największa
Ale to był Norfolk &.; Zachodniej, które najbardziej efektywnie zmodernizować swoje procedury parowo-serwisowych, w szczególności na jego gigantycznego obiektu Shaffers Crossing w Roanoke, Wirginia. N & W zatrzymany przez jego dział dłużej niż jakikolwiek inny United States kolei, wierząc, że nowoczesne mocy pary wodnej, gdy twórczo pracować może pokonać naturalne zalety diesli. W końcu, to nie mógł Największa
Dowiedz się więcej o historii kolei z tych artykułów:.