Wielu naukowców uważa, że superkomputery trzymał klucz do uniknięcia podobnych katastrof pogodowych. Wprowadzony w latach 60-tych, te potężne, komputery w końcu pokój wielkości oferowanych wystarczającą moc obliczeniową do podjęcia zestaw wstępnych warunków atmosferycznych, schrupać numery i wypluć dokładnej prognozy. Największa
naukowiec z MIT, Edward Lorenz , był jednym z tych wczesnych komputerach pracujących w jego biurze. Do tego niezdarnego maszyny, Lorenz wszedł uproszczony wzór obliczeniowy składający się z 12 obliczeń meteorologicznych. Równania analizowane podstawowe zmienne - temperatura, ciśnienie, prędkość wiatru - i wypluć symulowanego prognozę pogody. &Quot; patrz " to pogoda, Lorenz by wybrać jedną zmienną, a następnie mieć wydruk komputerowy, jak zmienna zmieniał się w czasie. W nieco stylu artystycznym, wyreżyserował komputera, aby wydrukować pewną liczbę pustych przestrzeniach następnie literę " a " Oprócz prostych wyników liczbowych. Ten wyprodukowany graficzne przedstawienie zmiennej badane - literę " a " będzie meander drugiej strony, tak jak kapryśny jak pogoda była symulującej. Największa
Jeden dzień w 1961 roku, konkretna sekwencja wyjścia napotkał spojrzenie Lorenza. Postanowił powtórzyć obliczenia, ale aby zaoszczędzić czas, zaczął od połowy biegu. Korzystanie z poprzedniego wydruku, wybrał numer w połowie serii będzie jego warunki początkowe. Wszedł do tych wartości, ponowne uruchomienie obliczeń i odszedł na kawę. Kiedy wrócił, był zaskoczony, aby znaleźć, że drugi bieg nie przyniosły identyczne wyniki jak pierwszy. Wzór wyjściowe powinny być takie same, ale drugi wykres odbiega znacząco od pierwszej po krótkim czasie. Lorenz myślałem na początku, że jego komputer, notorycznie wybredny, nie działa prawidłowo. Wtedy odkrył problem: Numery wszedł z wydrukiem zawierał tylko trzy cyfry, a pamięć operacyjna komputera pozwoliło na sześciu cyfr. Ta mała różnica -
