Julius Linne Meyer Największa
Meyer, Julius Lothar (1830/95), niemiecki chemik, który pokazał zależność między wagą i właściwości elementów atomowych. Opracował okresowego pierwiastków, które grupy pierwiastków chemicznych według ich wagi i właściwości atomowych. Największa
Meyer urodził się w Varel, Oldenburg, Niemcy. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Zurychu, i zdobył stopień MD na Uniwersytecie w Würzburgu w 1854 Następnie udał się na Uniwersytet w Heidelbergu, gdzie studiował chemię fizjologiczną Robert Wilhelm Bunsen pod. Największa
Podczas pracy nad Jego praca doktorska, Meyer zbadane fizjologiczne aspekty absorpcji gazów przez krew. Pokazał, że pochłanianie tlenu przez krew w płucach, niezależnie od ciśnienia wystąpił. Myślał, że to ze względu na luźne wiązanie chemiczne. Gdy badano zatrucia tlenkiem węgla, odkrył podobny wiązania chemicznego pomiędzy tym gaz i składnik krwi. On także, że ilość tlenu i tlenku węgla podejmowane przez krwi w stosunku molekularnym tlenu zastąpiono objętość do objętości za pomocą tlenku węgla. Stwierdził on, że ten sam składnik krwi musi reagować z obu gazów. Dla tej pracy, uzyskał stopień doktora nauk stopnia na Uniwersytecie Wrocławskim. Największa
W 1859 roku Meyer został Privatdozent lub prywatną wykładowca fizyki i chemii w Breslau. W tym samym roku został dyrektorem laboratorium chemicznego wydziału fizjologii uczelni, wykładając na chemii organicznej, nieorganicznej, fizjologicznych i biologicznych. Największa
Uczęszczał do 1860 Karlsruhe Kongres, gdzie był pod ogromnym wpływem prezentacji koncepcji Stanislao Cannizzaro, jakim jest stworzenie ciężary atomowe i formuł. Po kongresie, rozpoczął badania dla współczesnych teorii Chemii (1864), w którym stwierdzono, że właściwości pierwiastków zależy od ich masy atomowej. Została uznana za najlepszą prezentację podstawowych zasad chemii, aż fizykochemicznych ruch zaczął. Największa
W 1866 roku Meyer pracował w Szkole Leśnictwa w Neustadt-Eberswalde. Dwa lata później został profesorem chemii i dyrektor laboratoriach chemicznych na Politechnice w Karlsruhe. W czasie wojny francusko-pruskiej (1870-1871), Meyer przyczyniły swoje umiejętności medycznych i pomógł zorganizować szpital awaryjnego w Politechnice budynków. W 1876 roku został profesorem chemii na Uniwersytecie w Tybindze, gdzie pozostał aż do śmierci. Największa
Meyer kontynuował studia regularne różnice pomiędzy masy atomowe powiązanych elementów. W 1864
[1] 