Hassel, Odd (1897/81), norweski chemik, laureat Nagrody Nobla w 1969 w dziedzinie chemii za badania dotyczące reakcji chemicznych z trójwymiarowego kształtu cząsteczek. Dzielił nagrodę z Derek Barton, brytyjski chemik, który samodzielnie wykonanej podobne badania. Największa praca
Hassel pomogły rozwinąć naukę analizy konformacyjnej, badanie ustaleń przestrzennych atomów w cząsteczce, i jak te rozwiązania wpływ na zachowanie chemiczną. Barton nadal pionierskie prace Hassel, a dziś konformacyjne analiza jest ważną częścią badania struktur chemicznych. Największa
Hassel urodził się w dniu 17 maja 1897 roku, w Christiana (obecnie Oslo), Norwegia. Miał brata bliźniaka, Lars, a także dwóch innych braci i jedną siostrę. Ojciec Hassel w Ernst, ginekolog, zmarł, gdy Hassel był 8 lat, pozostawiając matkę, Mathilde Klaveness Hassel, do wychowania dzieci w spokoju. Hassel nie interesował się przedmiotów szkolnych, z wyjątkiem nauki i matematyki. Stał się szczególnie zainteresowany chemii w szkole średniej i zdecydowała się na ten kierunek studiów w college'u. Największa
Hassel jest absolwentem Uniwersytetu w Oslo w 1920 roku, a następnie zwiedził Francję i Włochy na rok. W 1922 roku wyjechał do pracy w laboratorium w Monachium, w Niemczech, gdzie odkrył wskaźników absorpcji, barwniki organiczne stosowane w analizie związków chemicznych halogenków srebra. Największa
Hassel uzyskał doktorat na Uniwersytecie w Berlinie w 1924 roku While w Berlinie, Hassel pracował również w Kaiser Wilhelm Institute i dowiedziałem się sposób określania struktury atomowej substancji uderzając czysty kryształ substancji z promieni X i analizy wzór dyfrakcji, metodę znaną jako krystalografii rentgenowskiej. Największa
W 1925 roku dołączył do Hassel wydział na Uniwersytecie w Oslo. Napisał książkę Kristallchemie (Kryształ Chemia) w 1934 roku i stał się standardowym pracy odniesienia dla chemików. Od 1934 do 1964 roku Hassel był profesorem i dyrektorem wydziału uczelni chemii. Największa
Hassel rozpoczął śledztwo w strukturze molekularnej w 1930 roku skupił się na substancjach związanych z cykloheksanu, związku organicznego, który ma sześć atomy węgla połączone w pierścień. Używał krystalografii rentgenowskiej w jego wczesnych eksperymentów, ale ta metoda działa tylko z ciał stałych. Hassel stosowane techniki zwanej również dyfrakcji elektronów, w którym przeszedł wiązkę elektronów przez substancję, a następnie analizowa
[1] 