Odd Hassel

no strukturę atomową substancji z jak belka została naruszona. Największa

niemiecki chemik Adolf von Baeyer zasugerowała 1885 możliwość, że cząsteczki z sześciu lub więcej atomów węgla zostało umieszczone w strukturze trójwymiarowej. Inny niemiecki chemik, Ulrich Sachse, zaproponował w 1890 roku, że cykloheksan istniał w dwóch konfiguracjach. Jedna konfiguracja została w kształcie łodzi, z czterech atomów węgla niosek w tej samej płaszczyźnie i dwóch innych w płaszczyźnie nad nimi jak dziobie i rufie łodzi. Drugą konfigurację w kształcie fotela z czterema atomami w centralnej płaszczyźnie i atomy końcowymi umieszczonymi jeden powyżej i jeden poniżej płaszczyzny. Te chemicy byli w stanie udowodnić swoje teorie, jednak. Przed ich teorii, a nawet w czasie Hassel jest, większość naukowców uważa, że ​​wszystkie cząsteczki węgla w kształcie pierścienia położyć na płaskiej powierzchni, jak obwarzanek na talerzu. Największa

Za pomocą dyfrakcji elektronów, Hassel był w stanie udowodnić von Baeyera użytkownika i teorie Sachse w skorygować. Potwierdził on, że zarówno statkiem krzesło formy i trójwymiarowych cząsteczek istniał, i znalazł się w dodatku, że cząsteczki szybko oscylowała (przesianej tam iz powrotem) pomiędzy dwoma formami. Hassel określony w ten sposób strukturę substancji związanych z cykloheksanu i wyjaśnić ewentualne konformacji (aranżacje przestrzenne) ich cząsteczek. Skupił się na tej pracy w 1930 i 1940 roku. Dla tej pracy, otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 1969 roku

Warunki pracy podczas badań Hassel stała się trudna po Niemcy zaatakowały Norwegię w 1940 roku, podczas II wojny światowej (1939-1945). Siły niemieckie zamknięte Uniwersytetu w Oslo w 1943 roku i wysłał jej wykładowców i uczonych do obozu koncentracyjnego w Grini, niedaleko Oslo. Hassel został uwięziony w obozie z kolegami. On i inni więźniowie zostali uwolnieni z obozu przez wojska alianckie w listopadzie 1944. Największa

Hassel na emeryturę z Uniwersytetu w Oslo w 1964 roku, ale pozostał aktywny w dziedzinie badań i pisania, aż do roku 1971. W swojej karierze wydał więcej niż 250 prac naukowych i otrzymał wiele nagród i wyróżnień.