Odkrycie Te odczynnikami Grignarda został upubliczniony na wiosnę 1900 roku podczas prezentacji do Francuskiej Akademii Nauk. W następnym roku złożył Grignarda tezę, Lucid badanie tych organicznego molibdenu magnezu i jej znaczenie dla syntezy chemicznej i otrzymał doktorat w dziedzinie nauk fizycznych od Lyonu. Wkrótce potem znowu praca została opublikowana w czasopiśmie, że jego chemii wyniki przyniósł powszechną uwagę. Największa
Wpływ odkrycia Grignarda za szybko po. Odczynniki Grignarda proste ZWIĄZKI Buts odzież bardzo szeroki i znaczne praktyczne zastosowanie w syntezie organicznej, a zwłaszcza w syntezie węglowodorów, kwasów karboksylowych i alkoholi drugorzędowych i trzeciorzędowych. W ciągu siedmiu lat, ponad 500 zostało opublikowane papiery ubrania dotyczące stosowania tych odczynników na wiele sposobów, a do czasu śmierci Grignarda jest, naukowcy ubrania ponad 6000 opublikowanych artykułów na temat jego pracy. Grignarda wyprodukowaliśmy około 170 artykułów na temat jego badań oraz w czasie Jego śmierci pracował nad chemicznym wieloczęściowego pracy odniesienia, Traktat o chemii organicznej. Został ukończony przez jego współpracowników w 1959 roku
Również Grignarda pracował na wielu innych problemów chemii organicznej, w tym krakingu węglowodorów, procesów katalitycznych uwodornienia i odwodornienia, kondensacji karbonyle i dochodzenia do makijażu nienasycone molibden przez ozonowania ilościowej. W czasie I wojny światowej (1914-1918), studiował trzask ciężkich benzenu i zrobiłem badania dla wojska o gazach bojowych i innych środków chemicznych. Największa
ACCLAIM Grignarda za odkrycie odczynnikami Grignarda doprowadziła także do istotnych terminy naukowe i liczne nagrody, oprócz nagrody Nobla. Przed wojną pracował na Wydziale Chemii Uniwersytetu w Besançon, Nancy, i Lyonie, a po wojnie wrócił pierwszy HE Nancy krótko przed sukces Barbier, w roku 1919, jako profesor chemii ogólnej w Lyonie P. Największa <> Otrzymał Grignarda Cahours Nagrodę z Institut de France w 1901 i 1902 roku Zarówno Medalem Bertholet, w 1902, Prix Jecker w 1905 roku, a w 1912 roku Medal Lavoisier 
[1] [2]