Haber, Fritz (1868-1934), niemiecki chemik fizyczny najbardziej znanej syntezy amoniaku z jego istotnych elementów, azotu i wodoru, za który w 1918 roku zdobył Nagrodę Nobla Nagroda w dziedzinie chemii. Z tej pracy, on również pochodzić ekonomicznego procesu masowej produkcji nawozów azotowych, które w znacznym stopniu skorzystały na całym świecie rolnictwa. Największa
Haber studiował na Uniwersytecie w Berlinie, Uniwersytetu w Heidelbergu, a na Charlottenburg Technische Hochschule, gdzie uzyskał stopień doktora nauk dyplom w 1891. Zrobił także badania doktora w Zurychu Eidgenssische Technische Hochschule, a także na Uniwersytecie w Jenie. Pracował w barwnika przywozu biznesu ojca przez sześć miesięcy w tym czasie. Największa
W 1894 roku został asystentem w chemik techniczne Hans Bunte na Technische Hochschule Karlsruhe w Badenii, a później pracował z Carlem Engler, także wtedy w Karlsruhe. Pod ich wpływem, Haber zainteresował się powstającej dziedzinie chemii fizycznej i opanował dyscyplinę, mimo że nigdy nie studiował ją formalnie. Największa
W czasie swoich 17 lat w Karlsruhe, Haber koncentruje swoje badania na obszarach termodynamiki i elektrochemii, i wydawało się, że naturalny sposób do badań, które doprowadziły do cennych zastosowań przemysłowych. W Karlsruhe, przeniósł się do grona akademickich, jak opublikował trzy ważne książki. Jego trzecia książka, termodynamika reakcji gaz techniczny (1905), poinformował jego wczesne eksperymenty na wiązanie azotu i założył swoją reputację jako ekspert w przemyśle chemii i reakcji chemicznych, w szczególności. Doprowadziło to także do jego awansu do profesora, w 1906 roku
W 1911 roku, Haber został mianowany dyrektorem Kaiser Wilhelm Instytut Chemii Fizycznej i Elektrochemii w Berlinie-Dahlem. Wtedy on już z powodzeniem zrealizował swój cel syntezy amoniaku. Mimo, że inni naukowcy już wcześniej eksperymentował z łączenia azot i wodór, Haber wykorzystywane swoją pracę jako punkt wyjścia, aby doskonalić swój proces i jako takie stało się w 1909 roku, pierwszy do osiągnięcia wysokiego ciśnienia reakcji chemicznej przemysłowej. Po jednostki stowarzyszonej, Carl Bosch, rozwiązać praktyczne problemy związane z produkcją przemysłową, proces amoniaku Habera-Bosch weszła w powszechnym użyciu i pozostaje standardowa metoda produkcji amoniaku na dużą skalę. Największa
Chociaż nie było wielka międzynarodowa potrzeba azotanów jako nawóz roślin, było tr
[1] 