Wilkinson, Geoffrey (1921/96), brytyjski chemik, jest znany z pracy nad związków metaloorganicznych. Dzielił Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii z 1973 roku, w celu ustalenia struktury "cząsteczek sandwich" i odkrywa nową klasę związków, z niemieckiego chemika Ernsta Otto Fischer, który niezależnie pracował na tym samym obszarze. Największa
Wilkinson uczęszczał do Imperial College of Science and Technology (obecnie Imperial College of Science, technice i medycynie), na Uniwersytecie w Londynie, gdzie otrzymał tytuł licencjata w 1941 roku, a doktorat w 1946. W czasie II wojny światowej (1939-1945), on został wysłany do Montrealu, w Kanadzie, do pracy nad projektem energii atomowej. W 1946 roku, po zakończeniu wojny, Wilkinson dołączył do grupy badawczej na Uniwersytecie California Radiation Laboratory (obecnie Lawrence Livermore National Laboratory) w Berkeley. Największa
W 1950 roku, Wilkinson pozostawił California w Massachusetts Institute of Technology, aw 1951 roku został docentem na Uniwersytecie Harvarda w Cambridge, w stanie Massachusetts. Podczas pracy na Harvardzie na początku lat 1950, badał strukturę nowo syntetyzowanych związku, ferrocenu. Wykazał, że cząsteczka ferrocen składa się z atomem żelaza związanego z każdym z pięciu atomów węgla w obu pierścieni atomy węgla i wodoru. Atom żelaza "wciśnięta" między dwoma pierścieniami. Wilkinson i inni od syntetyzowane dodatkowe związki metaloorganiczne z podobnych struktur. Wiele z nich okazały się przydatne w wielu dziedzinach, w tym do zastosowań farmaceutycznych i przemysłowych. Największa
stosując nowo opracowane techniki, takimi jak spektroskopia jądrowego rezonansu magnetycznego, Wilkinson dalej do analizy struktury innych związków. On również współautorem wiodącą Chemia nieorganiczna podręcznik. Największa
W styczniu 1956, Wilkinson powrócił do Anglii jako profesor chemii nieorganicznej w Imperial College. Odszedł jako emerytowany profesor w 1988 roku