zsyntetyzowany amoniak może być łatwo przekształcony wybuchowych, i jak zaczęła wojna światowa (1914-1918), Haber zaoferował swoją wiedzę do niemieckiego rządu. Pod jego kierownictwem, Instytut produkowane tyle wybuchową amunicję, że uratował armii niemieckich od kapitulacji w czasie, gdy ich amunicji omal nie zabraknie. Haber nadzorował również eksperymenty na język wojny chemicznej, a jego sukces w rozwijaniu chloru gazowego przyniósł około 15.000 ofiar alianckich wojsk, z czego 5000 były ofiary śmiertelne, gdy została wydana eksperymentalnie na polu bitwy, 22 kwietnia, 1915. Największa
Choć Haber był 1918 laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii, dopiero w 1919 roku, po wojnie, że otrzymał swoją nagrodę. Został specjalnie cytowane dla dobra swojego odkrycia przyniósł na świat, i był głęboko zmartwiony, kiedy nie było jednak międzynarodowego protestu przeciwko jego wygraną, ponieważ jego działania w czasie wojny. Największa
W okresie międzywojennym Haber pracował nad opracowaniem procesu ekstrakcji złota z wody morskiej, który miał nadzieję, że pomoże zapłacić ogromne powojennych reparacji alianci wymaganych Niemiec. Mimo, że przedsięwzięcie nie powiodło się, pod kierunkiem Habera, Kaiser Wilhelm Instytut stał się jednym z największych na świecie naukowych ośrodków badawczych, rysunek międzynarodową grupę genialnych umysłów z każdej dyscypliny. Największa
Wraz ze wzrostem władzy nazistowskiej, wszystkie Habera żydowska pracownicy zostali zmuszeni do dymisji, a sam będąc Żydem, zrezygnował również. Zaproponowano mu schronienie na Uniwersytecie w Cambridge, ale pozostał tylko cztery miesiące. Składki Habera do postępu naukowego, mimo kontrowersji wokół jego działań wojennych, zostały powszechnie uznane i szanowane w swoim życiu. Największa
Po śmierci Habera, niemiecki fizyk Max Theodor Felix von Laue prowadził z inicjatywą zmiany nazwy Instytutu Cesarza Wilhelma w Pamięć Habera. Obecnie wiadomo, jak Fritz Haber Instytutu. Największa
[1] [2]