Watson uczestniczących w studiach na Uniwersytecie Indiana w Bloomington na stypendium. Podczas gdy w stanie Indiana. Watson przeprowadził rozprawę doktorską pod kierunkiem włoskiego bakteriologa Salvador Edward Luria. Badania Watsona koncentruje się na wpływ promieni rentgenowskich na mnożenie faga lub wirusa bakteryjnego. W lecie 1948 roku, Watson i Luria podróżował do Cold Spring Harbor Laboratory. To była pierwsza wizyta Watsona do zakładu i był tam, aby wziąć udział w kursie trzy tygodnie, prowadzone przez Max Delbrück, niemieckiego biologa, który opublikował przełomową genetyki fagów. Watson ukończył doktorat dyplom w 1950 roku, a następnie przez rok badania biochemii DNA na Uniwersytecie w Kopenhadze w sprawie stażu podoktorskiego National Research Council. Największa
Na wiosnę 1951 roku, Watson udział w konferencji naukowej w Neapolu. To właśnie w tym sympozjum, że Maurice Wilkins, badacz genetycznym z Laboratorium King College w Londynie, mówił o swojej pracy rentgenowskiej na DNA i pokazał fotografię którą zabrał z wykorzystaniem techniki. Rozmowa miała głęboki wpływ na Watson i wywołał jego zainteresowanie tematem. Krótko po tym, Watson słyszał o Linus Carl Pauling jest częściowe modele pokazujące strukturę białek. Inspiracją do realizacji tej pracy, Watson ułożone, aby pomóc John Cowdery Kendrew w Cavendish Laboratory w Cambridge w Anglii, do badania struktury białek. Największa
Na jesieni 1951 roku, Watson przybył do Cambridge w ramach grantu z Fundacji Narodowego paraliżu dziecięcego. W celu zaoszczędzenia pieniędzy, żył w pokoju w domu Kendrew jest. Watson szybko dowiedział się, że nie miał interes w białka i że chce studiować DNA. Wkrótce po przybyciu do laboratorium, spotkał Francisa Cricka i obaj szybko odkrył, ich wzajemne zainteresowanie badania DNA. W momencie, Crick był 35-letni student, eksperymentując z białek. Zarówno Watson i Crick postanowił, że najlepszym sposobem na zbadanie struktury DNA było śledzić tę samą meto
