Wald, George (1906/97), amerykański biochemik, który odkrył, jak zmiany chemiczne w siatkówce umożliwić osobie zobaczyć. Odkrył również rolę witaminy A w ślepota i braki chemicznych, które powodują ślepotę barw. Za pracę dzielił Nagrodę Nobla w 1967 roku w fizjologii lub medycyny z Ragnar Arthur Granit i Haldan Keffer Hartline. Największa
Wald urodził się w Nowym Jorku w roku 1906. Otrzymał BS stopnia w zoologii z New York University w roku 1927. Po uzyskaniu doktoratu stopnia w zoologii na Uniwersytecie Columbia w 1932 roku, otrzymał National Research Council Fellowship biologii. Od 1932 do 1934 roku studiował w niemiecki biochemik Otto Heinrich Warburg w Berlinie, szwajcarski chemik z Paul Karrer w Zurychu, a niemiecki biochemik Otto Meyerhof w Heidelbergu. Bawarski ukończył stypendium na Uniwersytecie w Chicago. W 1934 roku został wykładowcą w biochemii na Uniwersytecie Harvarda i profesorem biologii w 1948 roku na Uniwersytecie Harvarda pozostawał do 1977
W Berlinie, Bawarski odkryli, że witamina A jest ważnym składnikiem siatkówki, szczególnie w pigmentów w pręcików i czopków w siatkówce. Kontynuował te badania na Harvardzie, i znalazłem pigmentu zwanego rodopsyny w prętach (komórek w siatkówce, które umożliwiają widzenie w nocy). Bawarski okazało się, że rodopsyny składała się z bezbarwnego białka zwane opsyny i żółtej substancji zwanej retinene, który okazał się być formą witaminy A. Po stymulowany przez światło, cząsteczka rodopsyny rozpada się na jego dwóch części składowych, a retinene staje witaminy A. Ciemność odwraca ten proces, a składniki rekombinacji do rodopsyny. Te zmiany biochemiczne wyzwalać aktywność elektryczną, która stymuluje siatkówki i nerwów wzrokowych, w wyniku wizji. Dalsze badania wykazały, że pigmenty w stożki siatkówki jest, również związanych z witaminą A, są odpowiedzialne za widzenie kolorów, a brak któregokolwiek z tych pigmentów powoduje ślepoty barw. Największa
Wald otrzymał również nagrodę Albert Lasker i Mary Amerykańskiego Stowarzyszenia Zdrowia Publicznego w 1953 roku, Rumford Premium Amerykańskiej Akademii Sztuki i Nauki w 1959 roku, a Nagroda Joseph Priestley w 1970 roku