Mimo wyższego funkcjonują dzieci mogą być w stanie obsługiwać pracę naukową, oni też potrzebują pomocy, aby organizować zadania i uniknąć zakłóceń. Student z autyzmem mogą być przypisane te same problemy, ponadto w jej kolegów z klasy. Ale zamiast przypisywania kilku stron w podręczniku, nauczyciel może dać jej jedną stronę na raz lub zrobić listę konkretnych zadań, które należy sprawdzić się, jak każda jest wykonywana. Największa behawiorysta Appraoches do Autyzm Największa
ludzie są nagradzani za pewnego zachowania, są one bardziej prawdopodobne, aby powtórzyć lub kontynuować to zachowanie. Behawiorysta metody szkoleniowe oparte są na tej zasadzie. Gdy dzieci z autyzmem są nagradzani za każdym razem próbować lub wykonania nowych umiejętności, mogą one wykonywać je częściej. Mając wystarczająco dużo praktyki, w końcu nabyć umiejętności. Na przykład, dziecko, które jest wynagradzane, kiedy patrzy na terapeutę może stopniowo uczą się nawiązać kontakt wzrokowy na własną rękę. Największa
dr. O. Ivar Lovaas pionierem wykorzystania metod behawiorysta dla dzieci z autyzmem, więcej niż 25 lat temu. Jego metody obejmują czasochłonnych, wysoce zorganizowany, powtarzające się sekwencje, w których dziecko jest podane polecenie i przyznanie każdym razem, gdy reaguje prawidłowo. Na przykład, w nauczaniu młodego chłopaka usiedzieć, terapeuta może postawić go przed fotelu i powiedzieć mu usiąść. Jeśli dziecko nie reaguje, terapeuta trąca go do krzesła. Po zajęciu miejsca, dziecko natychmiast nagrodzone w jakiś sposób. Nagroda może być trochę czekolady, łyk soku, przytulić lub oklaski-co dziecko cieszy. Proces ten powtarza się wiele razy w okresie aż do dwóch godzin. Ostatecznie dziecko zaczyna reagować bez popchnął i siada na dłuższe okresy czasu. Nauka usiedzieć i kierować to stanowi podstawę do nauki bardziej złożonych zachowań. Stosując to podejście na okres do 40 godzin tygodniowo, niektóre dzieci mogą być doprowadzone do punktu prawie normalne zachowanie. Inne są znacznie mniej wrażliwe na leczeniu. Największa
Jednak niektórzy naukowcy i terapeuci uważają, że mniej i