W ramach administracji Eisenhowera Stany Zjednoczone miały dwa główne cele międzynarodowe: (1) aby zapobiec zimnej wojny od stania na pełną skalę wojny i strzelanie (2) wzmocnienie niekomunistycznych narody świata. Największa
Po pierwsze, podejście administracji do zimnej wojny był przede wszystkim w kategoriach wojskowych wytrzymałość. W 1954 roku Stany Zjednoczone współtworzył Southeast Asia Organizacji Traktatu (SEATO). Przez traktat z Republiki Chińskiej na Tajwanie, w Stanach Zjednoczonych była zobowiązali się do obrony Tajwanu oraz niektóre pobliskie wyspy przed atakiem komunistycznych Chin. Przez 1955 roku Stany Zjednoczone wynegocjowane i podpisane wzajemne porozumienia w sprawie bezpieczeństwa, które wiążą się przyjść do obrony 44 krajów. W 1957 roku Kongres zatwierdził Doktryna Eisenhowera, zobowiązując pomocy wojskowej do krajów Bliskiego Wschodu, zwracając się do niej. Doktryna została wprowadzona w życie w 1958 roku, kiedy Stany Zjednoczone marines i spadochroniarze wylądowali w Libanie. Największa
napięcia zimnej wojny w 1955 roku, kiedy zrelaksowany przywódcy Big Four-Brytanii, Francji, Związku Radzieckiego i Stanów Zjednoczonych -MET w Genewie, w Szwajcarii. Również w tym roku, cztery mocarstwa zgodziły się przywrócenia niepodległości Austrii i zakończyć okupację tego kraju. W 1956 roku, w Stanach Zjednoczonych potępiła tłumienie Sowietów z buntu na Węgrzech, ale dołączył do nich w zabezpieczeniu zawieszenie broni po anglo-francusko-izraelskiej inwazji na Egipt. Stany Zjednoczone i Związek Radziecki nie posiadała w czasie prób jądrowych latach 1958-60. W 1959 roku sowiecki premier Nikita Chruszczow odwiedził Stany Zjed