Wielu Irakijczyków świętowali upadek rządu Husajna. Jednak wielu też przeciwny obecności sił koalicyjnych w Iraku. Ataki partyzanckie na siły koalicyjne były prowadzone przez najrozmaitsze podejrzanych zwolenników pro-Hussein, irackie patriotów przeciwieństwie do okupacji i anty-zachodnie islamskich fundamentalistów z sąsiednich krajów arabskich. Ataki ukierunkowane żołnierzy koalicji, irackie siły bezpieczeństwa i irackich i zagranicznych cywilów. Inne cele zawarte policji i stacje obrony cywilnej, budynki rządowe, obiekty wojskowe, rurociągów naftowych, meczetów i kościołów.
Bronie inspektorzy nie udało się znaleźć żadnych broni masowego rażenia w Iraku po upadku reżimu Husajna. W rezultacie, wiele osób uwierzyło, że Stany Zjednoczone i rząd brytyjski przesadzone zagrożenie Iraku przed wojną. Okazało się, że agencje wywiadowcze obu krajów dostarczył błędne szacunki Iraqs możliwości broni śledczy. Największa
W tym samym czasie, przywódcy Kongresu USA obawy dotyczące kosztów ekonomicznych ciągłej okupacji Iraku ludzkich i. II wojna w Zatoce ukazał się okazały opinii politycznej w wielu krajach na Stany Zjednoczone, zasłaniając wylanie sympatii międzynarodowym, którą otrzymała w następstwie ataków z 11 września terrorystycznych. Największa
Od 1 maja 2003 roku, kiedy prezydent Bush ogłosił koniec głównych operacjach bojowych, ponad 4000 żołnierzy koalicji, w większości Amerykanów, zginęło w Iraku. Nie ma oficjalnych szacunków, ilu Irakijczyków zginęło w wyniku wojny. Wielu robotników zagranicznych, w tym dziennikarzy, przedsiębiorców i pracowników organizacji pomocowych, również zostali zabici. Największa
