Unikatowy system punktów został użyty w 1973 roku, przyznając punkty za każdego okrążenia wypełniony oprócz ogólnych pozycji wykończenia , Parsons tylko doprowadziły 374 okrążeń i nagrał jedną wygraną w Bristolu, ale ukończył 9311 ewentualnego 10,258 okrążeń. Największa
Prowadzenie samochodu działa w większości ras włączony Parsons zbudować 194-punktową przewagę wejściem ostateczna Wyścig roku w Rockingham. W ramach systemu punktów, 371 punktów pójdzie do zwycięzcy 500-Miler. Pięć kierowcy mieli szansę na mistrzostwo. Największa
Parsons kwalifikacje silną piątą. Ale jak ołów paczka została docierania do backmarkers w pierwszych okrążeń, Johnny Barnes odwrócił się do ściany. Samochód Barnes "odbił w kierunku napastników Parsons, który uderzył go mocno. Oś został uszkodzony na Parsonsa Chevrolet. Cała prawa strona została zerwał. Elementy zawieszenia były porozrzucane po całym torze. Bez ogródek, auto zostało wymazane. Największa
Ale bractwo wyścigowe zebrał wokół słabszego. Sztuk porwanie samochodu, który nie zdołał zarobić na miejsce startu w wyścigu, hordy załogi pit z kilku zespołów dołączył i zrekonstruowany samochód Parsonsa. Niewiarygodne, Parsons wycofana na tor 136 okrążeń po wypadku i pojechał do mistrzostw Największa
". I był niższy niż rynny kiedy po raz pierwszy wrócił do boksów po wraku, " powiedział Parsons. " Byliśmy z niego. Piąte miejsce [w klasyfikacji mistrzostw NASCAR Winston] patrzył mi prosto w oczy. Ale ja naprawdę się natchnionym kiedy zobaczyłem wszystkich na nasz zespół i tak wiele od innych zespołów roi nad moim samochodzie. Co zrobili to prawdziwy cud ". Największa
Wypełniając 308 okrążeń, Parsons był w stanie zgromadzić wystarczająco dużo punktów okrążeń, aby zdobyć tytuł od 67.15 punktów ponad Cale Yarborough. Parsons opakowane tytuł i dołączył górną Echelon wyścigów NASCAR Winston Cup. Największa
Parsonsa Pucharu NASCAR Winston karierę kontynuował przez cały sezon 1988. Oprócz jego tytuł sezonu w '73, zdobył największe wydarzenie NASCAR, Daytona 500, w '75. On zalogowany 21 zwycięstw w Premier Division Stock Car Racing, a został wybrany spośród 50 najlepszych kierowców w historii NASCAR podczas Złote gody w 1998 roku
Po przejściu na emeryturę, Parsons poszedł do komentarza telewizyjnego. Pracował jako analityk dla audycji NASCAR Nextel Cup rozpoczynających się w 1989 roku i pozostał ulubieńcem fanów, dopóki nie zmarł na raka
