To studium wielkiego trzęsienia ziemi w San Francisco, który prowadził amerykański geolog, Harry Fielding Reid, sformułować teorię elastyczna-odbicia w 1910. Według tej teorii, która jest nadal akceptowanym przez naukowców, większość trzęsień ziemi są spowodowane przez nagłe uwolnienie stresu z części skorupy ziemskiej lub skaliste powłoki zewnętrznej, gdzie masy skały powoli poruszającym się w przeciwnych kierunkach. Ponieważ dwa odcinki skorupy mielenia względem siebie, odporność na ich ruch powoduje, że w celu zablokowania ze sobą. W efekcie naprężenia stopniowo gromadzi się w skale. Ostatecznie rocka osiąga punkt krytyczny i złamań, dzięki czemu sekcje, aby na chwilę uwolnić. Obszary lądowe na obu stronach uskoku odbicia lub przystawki do nowej pozycji, która łagodzi stres. Zbiórkach uwalnia energię w postaci drgań zwane fale sejsmiczne. Fale sejsmiczne są odpowiedzialne za Trzęsienie ziemi, które charakteryzuje trzęsienie ziemi Największa
Geolodzy zidentyfikowali kilka rodzajów błędów i klasyfikuje je na trzy kategorie w zależności od kierunku przemieszczania. Normalny błędy, odwrócić usterek, a strajk -slip błędy. Zwykłe wady występują w obszarach, w których dwa bloki ziemi oddalają się od siebie i jeden spada do niższego poziomu. Rewers usterek, zwane również wady wzdłużne, prowadzić, gdy dwa bloki ziemi zderzają i jeden blok jest zmuszony w dół i pod drugą. Błędy Strike antypoślizgowe na obszarach, gdzie występują dwa bloki przesuwają się względem siebie. Największa Rozwój Measurement Scales Największa
Podczas gdy niektóre sejsmolodzy próbują zrozumieć, dlaczego występują trzęsienia ziemi, inne opracowania sposobów pomiaru ich siły. Przed wprowadzeniem nowoczesnych sejsmometrów, trzęsienia ziemi były mierzone pod względem intensywności-obserwowalnych skutków ziemi drżenie w określonym punkcie. Spośród wielu skalach intensywności, które zostały opracowane, aby zmierzyć siłę trzęsienia ziemi, najbardziej znany w USA, Europie i Japonii jest zmodyfikowana skala intensywności Mercalli. Skala ta, opracowana w 1931 roku przez dwóch amerykańskich sejsmologów, Harry Wood i Frank Neumann, mierzy efekty drżenie na ludzi, sztucznych struktur, a krajobraz w określonym miejscu. Skala wskazuje 12 rosnący poziom intensywności, każdy wyznaczony przez rzymską. Poziom IV w s
