The Search for Gravity Waves

e nic, nawet światło nie może uciec od nich, są tylko rodzaje zaburzeń, że as i inne grawitacyjnie obserwatoria fal zostały zaprojektowane do wykrywania. Zderzenie dwóch czarnych dziur będzie generować fale grawitacyjne najpotężniejszych sobie wyobrazić. Jeśli taka kolizja miała nastąpić w ciągu około 300 milionów lat świetlnych (światło odległość w czasie jednego roku, około 9,5 bilionów kilometrów [5,9 bilionów mil]) od Ziemi, objętość przestrzeni zawierającej tysiące galaktyk, as powinien go wykryć. Niestety na badania fal grawitacyjnych, naukowcy nie sądzę takie kolizje są wspólne. Szacują oni, że może wykryć as nie więcej niż jednego takiego przypadku każdego roku. Fale grawitacyjne z kolizji gwiazd neutronowych będzie jeszcze mniej często obserwowane. Największa budowy i eksploatacji z LIGO

FAM jest pomysłem amerykański fizyk Rainera Weissa z MIT, który jako pierwszy zaproponował zbudowanie takiego urządzenia na początku 1970 roku. FAM został zaprojektowany nie tylko być miliony razy bardziej czułe niż detektory Józefa Webera, ale również wykryć fale grawitacyjne w szerszym zakresie częstotliwości. Największa

FAM jest w istocie gigantyczna interferometru, urządzenie wynalezione około 1880 roku przez amerykańskiego fizyka Albert Michelson. Interferometr wykorzystuje parę promieni świetlnych, które składają się z drobnych fal energii mniej niż milionowej metra długości, do bardzo precyzyjnych pomiarów. Promienie światła mogą być stosowane do tego celu, ponieważ, gdy dwa jednakowe promienie świetlne są połączone po podróży w tej samej odległości na różnych ścieżkach ich fale dokładnie odpowiadać. Jednakże w przypadku, gdy odcinki torów promieni świetlnych różniły się od zaledwie ułamek długości fali fal będą kolidować ze sobą nawzajem. Dobrze zaprojektowany interferometru można porównać długości ścieżek dwóch promieni świetlnych na ułamek długości fali i określić, czy ścieżka jeden promień światła stała się dłużej lub krócej. Największa

Kongres USA zatwierdził finansowanie LIGO w 1991 roku , a budowa rozpoczęła się w roku 1996. Główne instrumenty LIGO są zawarte w dwóch rur o 1,2 m (4 stóp) średnicy i 4 km (2,5 mil) długości. Te dwie rurki są ustawione pod kątem prostym w stosunku do siebie, tworząc olbrzymi L, kształt, który korzysta z natury kwadrupolowym fal grawitacyjnych. Każda probówka może być wypompowany, aby utworzyć niemal doskonałe próżni, obniżając liczbę cząsteczek powietrza, które mogą rozpraszać światło, a fale mają wpływ