Jak Orbita pulsara Hülse niósł ją w kierunku Ziemi fale radiowe przybył częściej. Kiedy pulsar przeniósł się z dala od Ziemi, impulsy zmniejszyła się częstotliwość. Jednakże, ponieważ okres, w którym wystąpiła zmiana była tak krótka, że to mało prawdopodobne, że pulsar został na orbicie normalnej gwiazdy. Członkowie typowych gwiazda podwójna układu dwóch gwiazd krążących wokół-wspólny środek ciężkości-podjąć miesięcy lub lat, aby zakończyć jedno okrążenie, bo są bardzo daleko od siebie. Ale pulsar Hülse zakończyła orbitę w mniej niż osiem godzin. Wskazuje to, że pulsar był bardzo blisko jego towarzysza. Naukowcy obliczyli, że towarzysz musi być zwarty obiekt, prawdopodobnie kolejna gwiazda neutronowa. Hulse i Taylor odkrył pierwszy pulsar binarny. Największa
Przed Hülse i Taylor za odkrycia, naukowcy przyjąć, że supernowa występujących w podwójnej gwiazdy zniszczy gwiazdę kompana. Jednakże Pulsar Hulse znaleźć pojawił się jeden element układu podwójnego, w którym obie gwiazdy stała supernowych bez niszczenia siebie. Taylor sobie sprawę, że dlatego, że gwiazdy neutronowe są tak ogromne, parę z nich w tak bliskiej orbicie będzie warp tkaninę na tyle, aby wygenerować duże fale grawitacyjne przestrzeni. Fale grawitacyjne poniosą energię z dala od gwiazdy, powodując ich stopniowe wymknąć się do siebie. Taylor przewiduje, że w ciągu miesięcy lub lat, zmiana ta stanie się zmierzyć. Einsteina ogólnej teorii względności mogą być wykorzystane do obliczenia poziomu, przy którym orbity skurczy. Największa
Hulse dyplom i rozpoczął pracę w innej dziedzinie, ale Taylor nadal obserwować gwiazdy, który stał się znany jako "Hulse- Taylor pulsar. "W 1978 roku, Taylor zebrali wystarczająco dużo danych, aby pokazać, że pulsar Hulse-Taylor i jego towarzysz poruszają się względem siebie o około 1 metr (3 stopy) każdego roku, starannie dopasowując przewidywania teorii Einsteina. W 1993 roku, Hulse i Taylor otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za odkrycie. Największa
Mimo dowodów na poparcie fal grawitacyjnych, fale generowane przez pulsara są zbyt słabe, aby być wykrywane na Ziemi. Naukowcy szacują, że około 200 milionów lat, a jego towarzyszem pulsara gwiazda zderzają, generując impuls bardzo intensywnych grawitacyjnych fal, które mogłyby być wykrywalne. Spacequakes produkowane przez zderzenia gwiazd neutronowych i innych niewielkich obiektów, takich jak czarne dziury-obiektów w przestrzeni z tak silnym polu grawitacyjnym, ż
