Oczekuje się, że produkcja najlepszych kwarków było być bardzo rzadkie wydarzenie, dzieje się w mniej niż 1 kolizji na miliard. Identyfikacja, że 1-w-miliard wystąpienie byłoby łatwe. Naukowcy Fermilab musiałby zbadać ślady cząstek pozostawionych przez niezliczonych indywidualnych kolizji. Tor w lewo przez samego Kwark nie byłyby widoczne, ponieważ cząstka (i jego antymaterii odpowiednik) przeżyje za mniej niż trylionową quadrillionth sekundy przed rozkładających się na inne cząstki, zbyt krótki czas na to, aby wyjść z miejsce kolizji. Ponadto, cząstki kwark górny rozpada się na same są bardzo niestabilne i krótkotrwałe. Będzie wystarczająco stabilne cząstki należy przestrzegać być tworzone tylko po dwa kolejne rozpady cząstek. Pod koniec tego skomplikowanego łańcuch zdarzeń, 20 lub cząstki zostałby wygenerowany. Fizycy byłoby szuka konkretnych wzorów, lub podpisów, tworzenia cząstek, w którym produkcja kwarka górnego był najprawdopodobniej początkowym. Największa elektroniczne detektory cząstek dostać się do ustawy
Oni być wspomagany w tym zadaniu przez imponujący wachlarz elektronicznych detektorów cząstek. W nowoczesnych akceleratorów, punkt, w którym zderzają się wiązki cząstek jest otoczona warstw detektorów, które wytwarzają sygnał elektroniczny gdy elektrycznie naładowana cząstka przechodzi przez nich. Sygnały te udać się do komputerów, które zdecydują się natychmiast, czy coś zauważyć, działo się, a jeśli tak, nagrywać wszystkie sygnały na taśmie magnetycznej. Inne komputery następnie wykorzystać zarejestrowanych danych do rekonstrukcji ścieżki cząstek i stworzyć szczegółowy obraz wyłania się z gruzu kolizji. Największa
Tevatron ma dwa takie systemy detekcyjne. Jeden z nich, zwany Collider Detector w Fermilab (CDF), był odpowiedzialny za dane przedstawione w kwietniu 1994. Drugi jest znany po prostu jako "D-Zero", kryptonim wyznaczenie jego położenie wzdłuż pierścienia Tevatron. Czujki są ogromne i drogie urządzenia. Kongregacja Nauki Wiary, na przykład, jest wielkości trzypiętrowego budynku i zawiera ponad 100.000 poszczególne detektory cząstek rozmieszczonych w ponad 100 warstw. Największa
W 1990 roku, dziesiątki badacz
