Dokładna natura tego życie po raz pierwszy zasugerował w 1984 roku przez astronoma Urugwaju Julio Fernandez i tajwańskiej astronoma Skrzydło-Huen IP, z Instytutu Maxa Plancka w Niemczech. W rozwoju teorii o początkach formowania się Układu Słonecznego, Fernandez i Ip zaproponował, że planety od Jowisza do Plutona musiała migracji do ich obecnej lokalizacji z orbit bliżej słońca. Uważali, że za każdym razem obiekt w hipotetycznej wówczas podszedł do Neptuna pasa Kuipera, pole grawitacyjne Neptuna będzie rzucać obiekt zarówno wewnątrz lub na zewnątrz. (W ten sam sposób, sondy kosmiczne podróże do zewnętrznego układu słonecznego skorzystać z grawitacyjne Jowisza, który zawiesi je dalej w przestrzeń, oszczędzając czas i paliwo.) Za każdym razem, Neptun flung obiektu na zewnątrz, sam Neptun odszkodowanie za zmianę przez przesuwając lekko do wewnątrz. Za każdym razem, Neptun rzucił obiektu wewnątrz, Neptun przeniósł się lekko na zewnątrz. Z biegiem czasu, więcej obiektów były wewnątrz niż na zewnątrz cisnął ponieważ obiekty rzucił na zewnątrz nadal wpływ grawitacyjne Słońca. Przyciąganie słońca zwykle wyciągnął ich z powrotem do wnętrza Układu Słonecznego, gdzie interakcje z Neptunem ponownie. Jednak obiekty pociągnął wewnątrz również napotkał pozostałe planety i były nigdy nie widział. Mogli rozbił się planet olbrzymów i zostały zniszczone lub olbrzymy mogły rzucił je z powrotem z układu słonecznego. Według teorii Fernández i IP, Neptun odsunął się od słońca na pace-0,02 kilometra ślimaka (0,01 mil) na godzinę. Największa
Fernández i IP pomysł nie był powszechnie przyjmowane do wielu Plutinos został znaleziony , W 1993 roku astronom urodzony indyjska R
