Wilkins był najbardziej znany ze swojej pracy, które doprowadziły do odkrycia podwójnej helisy DNA modelu, substancji, która przenosi informację genetyczną z jednej pokolenia na pokolenie. Pracując w Kings College w Londynie, studiował Wilkins DNA przy użyciu krystalografii rentgenowskiej. On już zaczął ten kierunek badań, gdy fizyk Rosalind Franklin dołączył do zespołu badawczego w roku 1951. W tym samym czasie, Watson i Crick, dwóch naukowców pracujących w Cavendish Laboratory na Uniwersytecie w Cambridge, badali strukturę DNA. Wykorzystując dane z rentgenowskim Franklin, podjętej przez Watsona i Cricka były w stanie określić struktury cząsteczki DNA i zbudować jego model. Największa
Odkrycie miał ogromny i natychmiastowy wpływ na społeczność naukową. Doprowadziło to do udoskonaleń w różnych dziedzinach, szczególnie w dziedzinie inżynierii genetycznej. W 1962 roku trzej naukowcy zostali nagrodzeni za swoje wysiłki z Nagrody Nobla. Jednak kontrowersje otacza odkrycie, jak niektórzy eksperci uważają, że Franklin, który zmarł w 1958 roku, nie otrzymuje wystarczającej ilości punktów za zasługi. Prace Franklina dużej mierze obalone wcześniejszą teorię grup fosforanowych wysuwanych przez Linusa Carl Pauling. Oprócz jego badania DNA, Wilkins stosowane techniki rentgenowskie do badania kwasu rybonukleinowego (RNA), cząsteczka, która jest związana z syntezy chemicznej w żywej komórce. Największa
Oprócz Nagrody Nobla, Wilkins, Watson i Crick otrzymał nagrodę Albert Lasker Amerykańskiego Stowarzyszenia Zdrowia Publicznego w 1960 roku Wilkins został członkiem Royal Society w 1959 roku był honorowym członkiem zagranicznym Amerykańskiego Stowarzyszenia Chemików Biologicznych i Amerykańskiej Akademii Sztuki i Nauki , Zmarł w dniu 5 października 2004 roku, w Londynie, w Anglii. Największa
[1] [2]