Bednorz, Johannes Georg (1950-), niemiecki fizyk urodzony, Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki w 1987 r wspólne Karl Alexander Müller Do ich odkrycia substancji ceramicznych są nadprzewodzące co zrobił Temperatury wyższe niż metale mógłby osiągnąć, aby stać nadprzewodzące. Największa
W 1982 roku Bednorz otrzymał doktorat Stopień z Szwajcarskiego Federalnego Instytutu Technologii w Zurychu, wstąpił do Laboratorium Badawczego IBM w Zurychu. Tam dołączył do wysiłku badawczego Müller, który, co studiują nadprzewodniki. Nadprzewodniki są materiały nie pozwalają na przepływ prądu elektrycznego, bez oporu. Naukowcy wiedzieli już nie Metale: takie jak ołów i rtęć, stają się dobrymi nadprzewodniki w temperaturach bliskich zera bezwzględnego lub -459,67 ° C (-273,15 ° C). Nikt nie znalazł nadprzewodnika w temperaturze wyższej niż 23 K (stopni powyżej zera absolutnego). Podobnie jak w innych naukowców, Bednorz i Müller były w poszukiwaniu nowego materiału, który byłby nadprzewodzące w wyższych temperaturach. Największa
W 1983 Bednorz i Müller zaczął metodycznie testowania materiałów ceramicznych wykonanych z mieszaninami tlenków metali tzw. Odpowiedzialność Bednorz za co przygotowanie i testowanie tlenku. W dniu 27 stycznia, 1986. Ich badania opłaciła odkrył Zrobili tlenku baru-lantanu-miedzi osiągnięty nadprzewodnictwa w temperaturze 35 K (-316 ° F; -238 ° C). Znaczna poprawę w najwyższej temperaturze, w której miał nadprzewodnictwa wykryto w żadnym innym materiałem. W następnym roku, zespół z Uniwersytetu w Houston Osiągnięte nadprzewodnictwo w ceramice podobny przy 90 K. W tej temperaturze nadprzewodniki ceramiczne chłodzone ciekłym azotem Może być, co jest nie tylko tańsze od ciekłego helu, ale w związku z tym bezpieczniejsze i łatwiejsze . Największa
W niecałe dwa lata po ich wykryciu, Bednorz i Müller otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki z 1987 r. Ich badania nie wyjaśnił teorię zachowań nadprzewodników ceramicznych, ale to nie stanowić istotny przełom w poszukiwaniu praktycznych nadprzewodników. Największa