John Ray Dunning Największa
Dunning, John Ray (1907/75), amerykański fizyk, którego prace w 1930 i 1940 roku pomógł stworzyć podstawy do praktycznego wykorzystania energii jądrowej. Pomógł udowodnić, że bombardowanie uranu U-235 z powoli neutrony mogą wyruszyć rozszczepienie, proces fundamentalnej w produkcji energii jądrowej. Największa
Dunning urodził się w Shelby, w stanie Nebraska, w 1907 roku ukończył Nebraska Wesleyan University w 1929 roku i otrzymał tytuł doktora stopnia na Uniwersytecie Columbia w 1934 roku rozpoczął nauczanie fizyki Dunning na Columbia University w 1933 roku
W czasie II wojny światowej (1939-1945), Dunning brał udział w Projekcie Manhattan, projekt TopSecret rząd Stanów Zjednoczonych do budowy Pierwsza bomba atomowa. Z kolegami z Uniwersytetu Columbia, udowodnił, że U-235, izotop uranu, można przejść rozszczepienia (rozszczepienie), gdy uderzył wolno poruszających neutronów. Kiedy U-235 jest podzielona, uwalnia energię. Ciągła seria takich rozszczepień, nazywa reakcję łańcuchową, produkuje energię wykorzystaną w bomb atomowych i elektrowni jądrowych. Największa
W ramach projektu, Dunning reżyserii badania w produkcji czystej postaci U-235. W swoim stanie naturalnym, U-235 znajduje się w połączeniu z inną postać uranu, U-238. Dunning wykorzystywane w procesie zwanym dyfuzji gazowej, aby oddzielić od U-235 U-238. On i jego zespół ukierunkowane związek gazu zawierającego obie formy uranu w barierę z bardzo drobnych filtrów. Cząsteczki zawierające lżejsze atomy U-235 przeszedł przeniósł się szybciej i łatwiej przez filtry, niż te z U-238. Po powtarzając ten proces wielokrotnie Dunning oraz jego zespół stwierdził, mogą oddzielić się użyteczną wysokość U-235 z tego związku. Proces używany do produkcji U-235 do bomb atomowych. Największa
Dunning pełnił funkcję dziekana Szkoły Columbia Inżynierii od roku 1950 aż do roku 1969. W swojej karierze pracował do informowania opinii publicznej na temat energii jądrowej i wyzwaniom korzystania z niej. Największa