Lorentz, Hendrik Antoon (1853/28) był holenderski fizyk, który wsławił się elektronowej teorii materii. Dzielił Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1902 holenderski fizyk z Pieter Zeeman do wyjaśnienia wpływu magnetyzmu na światło. Największa
Lorentz był synem Fryderyka Lorentza, Gerrit właściciel przedszkola i van Ginkel (Geertruida) Lorentza. Jego matka zmarła, gdy Lorentz miał cztery lata, a w ciągu kilku lat, jego ojciec ożenił Luberta Hupkes. Udział w szkole bohater w tym zajęcia rano, po południu, i wieczorem Pomógł Lorentz wejść liceum w 1866 roku jako utalentowanego ucznia na poziomie zaawansowanym. Wstąpił na Uniwersytet w Lejdzie w 1870 roku i uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie matematyki i fizyki w mniej niż dwa lata. Wrócił do Arnhem w 1872 roku, aby zostać nauczycielem noc w szkole. W tym czasie, nadal przygotowuje pracę doktorską na odbicia i załamania światła. Największa
W 1875 roku, w wieku 22 zadziwiające, Lorentz uzyskał doktorat stopień. Kilka lat później został pierwszym przewodniczącym fizyki teoretycznej na uniwersytecie w Lejdzie. Stanowisko to było pierwszym tego rodzaju w Holandii i jedna z pierwszych w Europie, w dziedzinie fizyki teoretycznej niedawno pojawiła się jako oddzielna dyscyplina. Lorentz pozostał na Lejda jako profesor przez lata, wielu upadających zaproszenia na uczelniach zagranicznych. Jego wykłady poniedziałek rano prezentów który do końca swojego życia, nawet po tym jak przeszedł na emeryturę, stał się sławny. Największa
Bardzo wcześnie w swojej pracy, Lorentz starali się rozwijać szkocki fizyk James Clerk Maxwell teorii elektryczności i światła. Maxwell wykazał, że światło składa się z fal w połączeniu pól elektrycznych i magnetycznych, zwane fale elektromagnetyczne. W Lorentza pracy-która szybko stała uznana za ważną pracę, co Skierowany odbicie i załamanie światła przy użyciu nowej teorii Maxwella. Największa
W roku 1870, Lorentz opublikował pracę na temat związku między prędkością światła a gęstość i skład nośnika przelotowe, które przeszły. Resul ting formuła Proponowane niemal równocześnie przez duński fizyk Ludwig Lorenz, znany był jako wzór Lorentza-Lorenza. Lorentz oparł swój papier na założeniu, że sprawa zawiera elektrycznie naładowane cząstki oscylujące, które współdziałają z fal świetlnych. Ten poparł ideę, że materia składa się z atomów i cząsteczek, widok nie w pełni akceptowane w tym czasie. Największa
[1] 