, Hannes Olof Alfvén Gösta (1908-1995) był fizyk teoretyczny szwedzkiego którzy wspólną Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1970 roku za jego badania z sposobów, w jaki pól elektrycznych i magnetycznych interakcji z płynami, że postępowanie electiicity. Prace Alfvén wpłynęła na badania i badanie przestrzeni kosmicznej, jak również projektowanie reaktorów syntezy jądrowej, urządzeń, w których kontrolowane reakcje jądrowe mają miejsce. Największa
Alfvén urodził się w 1908 roku w Norrköping, Szwecja, Jana i Anna-Clara (Roman) Alfvén. Jan i Anna-Clara przeszkadza pracował jako lekarzy. Alfvén otrzymał wczesną edukację w Norrköping i uzyskał stopień doktora Magister Fizyki Uniwersytetu w Uppsali w 1934 pozostał na uczelni jako wykładowca fizyki Do 1937 roku, kiedy został fizykiem badania w Instytucie Nobla w dziedzinie fizyki w Sztokholmie. Wstąpił na wydział Królewskiego Instytutu Technologii w Sztokholmie w 1940 roku, stając się profesor Electronics w 1945 roku Profesor Fizyki Plazmy w 1963 roku Plasma fizyki dotyczy badanie gazów zwanych plazm, co spowodowało Po dość energii, wprowadza się do gazu i zjonizowanego gazu staje się (podzielone na dodatnio i ujemnie naładowanych cząstek). Plasma stanowi ponad 99 procent całej materii we wszechświecie. Największa
W 1967 roku Alfvén przyjął stanowisko profesora fizyki stosowanej na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego. Zostawił Szwecja częściowo z powodu konfliktów, jakie miał z rządu w kwestiach, począwszy od polityki edukacyjnej do konstrukcji reaktora jądrowego. Największa
W trakcie swojej kariery akademickiej, Alfvén Wykonywane pionierską pracę badawczą na temat plazm i jak Zachowywali się pól magnetycznych i elektrycznych , W jego wczesnych prac, Alfvén zbadać naturę plam i zorzy polarnej. Plamy słoneczne są obszary na powierzchni Słońca, które pojawiają się ciemne, bo one są chłodniejsze niż reszta widocznej powierzchni Słońca. Zorze stworzyć najbardziej widoczny efekt aktywności Słońca w atmosferze ziemskiej. Strumień gazu płynącego od słońca wiatru słonecznego lodu TRYBUNAŁU plazm. Gdy cząstki te wchodzą pole magnetyczne Ziemi, one poruszać się w kierunku biegunów, tworząc ekran zorzy. Na półkuli północnej, w tym pokaz światła na nocnym niebie nazywa się Aurora Borealis, lub zorzę polarną. Na półkuli południowej, nazywa się aurora australis. Największa
Chociaż jego pomysły zostały odrzucone Początkowo Alfvén dokonał w
[1] 