Heisenberg Werner (Karl) (1901/76), niemiecki fizyk. Pomógł znaleźć mechanice kwantowej dziedzinie fizyki, który ma zastosowanie kwantowej teorii Maxa Plancka do zachowania materii; rozwinął zasadę nieoznaczoności, główną prawa fizyki współczesnej; i zaproponował uniwersalnej formuły, aby wyjaśnić wszystkie prawa fizyki. Heisenberg otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1932 za osiągnięcia w mechanice kwantowej. Największa
W swoich badaniach mechanice kwantowej Heisenberga i holenderski fizyk HA Kramers analizowane rozproszenie światła przez atomy. Badania te od 1925 roku prowadził Heisenberga sformułowanie matematycznego modelu atomu. Jego system atomowej nazywał mechanikę macierzy. Mechaniki falowej, opracowane przez Erwina Schrödingera w 1926 roku, została połączona z pracy Heisenberga, tworząc nowoczesne mechanikę kwantową. Największa
Heisenberg ogłosił zasadę nieoznaczoności w 1927 roku Twierdzi ona, że niemożliwe jest określenie w tym samym czasie zarówno pozycji i pęd cząstek elementarnych (takich jak elektrony), ponieważ subatomowe zdarzenia są zmienione lub zniszczone przez akt ich obserwowanie. Największa
Heisenberg był asystentem Maxa Borna i Niels Bohr po otrzymaniu doktoratu z Uniwersytetu w Monachium w 1923 roku był profesorem na Uniwersytecie w Lipsku, 1927-41. Heisenberg wyreżyserował Kaiser Wilhelm Instytut Fizyki (Berlin), 1941-46, oraz jego następców-Max Planck Institute z fizyki (Göttingen), 1946-58, a następnie w Instytucie Maxa Plancka Fizyki i Astrofizyki (Monachium), 1958- 71. Największa
Wśród jego przetłumaczonych dzieł są zasady fizyczne teorii kwantów (1930). Fizyka Conception of Nature (1958), a fizyka and Beyond (1971). Największa