Rodney Robert Porter
Porter, Rodney Robert (1917/85), brytyjski biochemik, który pomógł ustalić strukturę chemiczną przeciwciał. Prace Portera ściśle związane z badań przeprowadzonych przez amerykański biochemik Gerald Maurice Edelman. Dwaj naukowcy wspólne Nagrodę Nobla w 1972 w dziedzinie fizjologii lub medycyny. Największa
Porter urodził się 8 października 1917 roku w Newton-le-Willows, w pobliżu Liverpoolu, syna Józefa L. Porter, A urzędnik kolejowy, i jego żona, Isobel. Porter uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie biochemii z Uniwersytetu w Liverpoolu w 1939 roku podczas II wojny światowej (1939-1945), pracował w Royal Artillery, Royal Engineers i Royal poczta Korpusu. Po wojnie studiował biochemię Porter z Uniwersytetu w Cambridge, zdobywając doktorat stopnia w roku 1948. Od 1949 do 1960 roku pełnił badań w Narodowym Instytucie Badań Medycznych w Londynie. W roku 1960, Porter został profesorem immunologii Hospital Medical School Mariackiego w Londynie. Największa
Gdy Porter rozpoczął swoje badania w 1950 i 1960 roku, cząsteczka przeciwciała był zbyt duży naukowcom badać go chemicznych Oznacza wtedy dostępna, a niewiele wiadomo o ich strukturę. Przeciwciała są prowadzone we krwi, łzy i wydzielina z nosa i jelit. Atakują organizmy chorobotwórcze, takie jak bakterie i wirusy. Największa
Porter użył Zakłady Chemiczne nazwie papaina, również używany jako zmiękczenia mięsa, aby podzielić przeciwciała na mniejsze kawałki, że mógł analizować. Podobnie jak wszystkie białka, przeciwciała składają się z mniejszych cząsteczek zwanych aminokwasów. Porter pierwszy zaproponował, że przeciwciała są w kształcie litery Y, a każde ramię Y składa się z dwóch łańcuchów aminokwasów. Odkrył, że ramiona Y mają część przeciwciała, które dołącza się do obcych substancji. On opublikował wyniki swoich badań w roku 1959. W 1960 roku połączył swoje ustalenia z Edelmana, aby określić dokładną kolejność wszystkich 1.320 aminokwasów w cząsteczce przeciwciała. Największa
W 1967 roku wydział biochemii Porter pod przewodnictwem Uniwersytetu w Oksfordzie, gdzie pracował aż do śmierci. Był członkiem Royal Society i zagranicznym członkiem amerykańskiej National Academy of Sciences. Największa