W 1963 Boyer lewej Minnesota, aby zostać profesorem na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles (UCLA). Dwa lata później został dyrektorem nowo utworzonego Instytutu Biologii Molekularnej tej uczelni. Nie trzymał swoje obowiązki administracyjne do minimum, aby mieć wystarczająco dużo czasu na pracę z doktorantów i doktorów towarzyszy. Lyda whicker Boyer pracował jako redaktor w UCLA i pomagała mężowi z serii 18-tomowej, enzymy. Największa
W 1971 roku, Boyer zrobiła znaczne postępy w zrozumieniu syntezę ATP. W następnym dziesięcioleciu, zrobił dodatkowe odkrycia dotyczące trzech postulatów dotyczących mechanizmu wiązania syntezy ATP. Dalsze badania przez Boyer i jego zespół badawczy potwierdził wyniki. Boyer wykazały, że enzym syntazy ATP wspomagający produkcję ATP i John Ernest Walker Wielkiej Brytanii odkryto strukturę syntazy ATP. Za ich pracę, dwóch naukowców wspólne Nagrodę Nobla w 1997 roku, w pół chemii. Druga połowa nagrody przyznano Jens Skou Danii. Największa
W 1955 roku Boyer otrzymał nagrodę w dziedzinie chemii enzymatycznego American Chemical Society. Otrzymał również stypendium Guggenheima, że jest pozwolił mu wziąć urlop naukowy i prowadzenia badań w Szwecji w Wenner-Gren Instytutu Uniwersytetu w Sztokholmie i na Nobla Instytutu Medycznego. Pełnił funkcję przewodniczącego sekcji biochemii American Chemical Society od 1959 do 1960 od 1969 do 1970 roku był prezesem Amerykańskiego Stowarzyszenia Chemików Biologicznych. W 1970 roku został emerytowany profesor z Wydziału Chemii i Biochemii na Uniwersytecie Kalifornijskim. W 1989 roku otrzymał nagrodę Rose z Amerykańskiego Towarzystwa Biochemii i Biologii Molekularnej. Największa
[1] [2]