Henry Taube Największa
Taube, Henryk (1915-) był Kanadyjczyk urodzony amerykański chemik, który odkrył ważne funkcje w zachowanie atomów i cząsteczek, szczególnie jak elektrony są przenoszone, gdy łączą się lub oddzielny. Taube laureat Nagrody Nobla w 1983 w dziedzinie chemii za pracę. Największa
Taube urodził się w Neudorf, Saskatchewan, Kanada, syn imigrantów z Ukrainy. Rozpoczął studia na University of Saskatchewan, zdobywając BS dyplom w 1935 roku i M.S. stopień w fotochemicznych w 1937 roku uzyskał stopień doktora dyplom w 1940 roku na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Pracował jako instruktor w Berkeley do 1941 roku, kiedy został adiunktem na Cornell University. Największa
W 1946 roku, Taube pracę na wydziale na Uniwersytecie w Chicago, i był przewodniczącym wydziału chemii istnieje od 1956 roku 1959. Na początku roku został wybrany do stworzenia kursu w zaawansowanej chemii nieorganicznej, ale nie mógł znaleźć kilka podręczników na ten temat. Podczas badania złożonych metali, uświadomił sobie, że wcześniej prac zrobił na zastąpieniu węgla w reakcji organicznych może być związane z kompleksów nieorganicznych. W 1952 roku opublikował pracę na temat relacji stóp substytucji chemicznej do struktury elektronowej, która od tego czasu służył jako przewodnik planowania eksperymentów, które zależą od różnicy stóp substytucji. Największa
Taube został profesorem Stanford University w 1962 roku, aw 1990 roku został profesorem emerytowanym. W Stanford kontynuował swoje badania na stopy substytucji. W złożonych metali, inne cząsteczki gromadzić się wokół cząsteczki metalu. Ci, cząsteczki i elektrony transferu dzielą między sobą, który wiąże je razem. Taube zauważyłem zmianę ładunku elektrycznego i kształtu cząsteczek, i odkrył, że zanim nastąpi przeniesienie elektronu, cząsteczki często zbudować "most chemiczną." The transferu elektronów przez ten most przyspiesza reakcje, które mogłoby nastąpić powoli, jeśli w ogóle , Ten etap pośredni wyjaśnił również, dlaczego jony metali i podobne mają różne stawki wymiany elektronów. Jego odkrycie okazało się również przydatne w procesach biochemicznych, takich jak oddychanie. Największa
Taube zmarł 16 listopada 2005 roku w Palo Alto w Kalifornii. Największa