W wieku później, fala odwróciła się w Stanach Zjednoczonych.. W czasie Wielkiego Kryzysu trafiła w 1930 roku, odbyło się wiele ustawodawcy przeciwnego zdania. Najbardziej godnym przeciwnikiem Prawo rynków w tym czasie był John Maynard Keynes, brytyjski ekonomista. Keynes twierdził, że istnieją takie rzeczy jak nadprodukcji i brak popytu, a klucz jest zwiększenie popytu, a nie podaży. Rząd powinien wspierać popyt konsumentów, a nie produkcję przedsiębiorczości. Kiedy ludzie zużywają więcej, tworzą więcej miejsc pracy i produkcji Największa
Argumentując, że ". W dłuższej perspektywie wszyscy będziemy martwi, " Keynes pchnął krótkoterminowych poprawek do natychmiastowej stabilności gospodarczej. Zachęcał rządy do dostosowania polityki monetarnej (stopy procentowe i dostępności lub ilość pieniędzy, krążącej) i polityki podatkowej (wydatki rządowe i podatki) w celu zwiększenia popytu. Część z tych zmian obejmuje zwiększenie podatków od bogatych i zmniejszenie podatków na rzecz ubogich. Podczas gdy bogaci będą inwestować swoje pieniądze na co więcej produktów, ubogich byłoby bardziej prawdopodobne, aby spędzić, spożywanie nadmiernej podaży, która była źródłem problemu [źródło: Wanniski]. Keynesowskiej ekonomii nadal jako dominującą filozofię w Stanach Zjednoczonych w najbliższych dziesięcioleciach. Największa
W 1970, pomysły strużka dół zostały sączący się w umysłach niektórych ekonomistów, którzy chcieli powrotu do zasad Saya. Następnie dowiemy się, jak ekonomiści byli w stanie pozyskać wsparcie dla teorii sączyć-down Największa
Największa logika Handlowej podtrzymujące-dół:. The Krzywa Laffera
Dlaczego sączyć-down Ekonomiści uważają, że opodatkowanie bogatych mniej prowadzi do wzrostu produkcji? Które można wyjaśnić w kategoriach dochodów podatkowych. Niektórzy twierdzą, że daje ulgi podatkowe dla bogatych może rzeczywiście zwiększyć wpływy z podatków dla rządu. To może wydawać się trudne w to uwierzyć, ale Artur Laffera twierdził inaczej. Praca od pomysłów, jakie stwarza 14th wieku muzułmański filozof Ibn Khaldun i John Maynard Keynes, Laffera stwierdziła, że stawki podatkowe rządowe i przychody nie mają bezpośrednio dodatnią korelację. Największa
W co stało się znane jako Krzywa Laffera, Laffera wykazały, że związek między podatkami i przychodów wygląda krzywej, a nie w linii prostej. Innymi
