Gdy prezydent mianuje kogoś (zwykle z osobistego telefonu do tej osoby) i. zwalnia nazwę, Senat posiada przesłuchania. Podczas tych przesłuchań, senatorowie wywiad kandydata dotyczące jego rekordu jako sędziego i adwokata i gdzie on lub ona stoi w kluczowych kwestiach. Jeżeli kandydat ma jakieś mroczne tajemnice lub przeszłe niedyskrecji, mogą one pochodzić w przesłuchań senackich, jak również. Być może najbardziej niesławnym wystąpienie miało to miejsce podczas przesłuchań potwierdzenia dla Clarence Thomas, który został oskarżony o molestowanie seksualne przez byłego współpracownika Anita Hill. W końcu został potwierdzony przez Senat mimo kontrowersji. Zdecydowana większość nominowanych Sądu Najwyższego są zatwierdzone przez Senat. Istnieją sprzeczne dane statystyczne, ale Congressional Research Service (CRS) informuje, nie było tylko 36 odrzucenie z 158 kandydatów od 2007 r. [Źródło: Research Service Kongresu] Największa
Do 20 wieku, te rozprawy odbyły za zamkniętymi drzwiami. W rzeczywistości, proces nominacji był prawie całkowicie niewidoczny dla publiczności. Prezydent może zasięgnąć porady przyjaciół i współpracowników, ale on dokonał wyboru na własną rękę, a nawet kontaktować i wywiady z potencjalnych kandydatów na swoim czasie. Dziś członkowie personelu Białego Domu i Departamentu Sprawiedliwości są zaangażowane w decyzji, tworzenia list kandydatów, a czasem konkurują z jednej i drugiej do promowania konkretnego kandydata. Ponadto, od 1930 roku przesłuchania potwierdzające zostały całkowicie otwarte dla publiczności. Zostały one w telewizji od 1981 (Yalof, str. 15). Największa
Istnieje kilka sposobów, że nominowany może nie stać się sprawiedliwości Sąd Najwyższy. Siedem nominacji w całej historii po prostu odmówił nominacji. Jeśli okaże się, że nie jest wielki sprzeciw wobec kandydata, prezydent może cofnąć nominację lub kandydat może się wycofać lub go. Senat może odrzucić kandydata. Po odrzucone, nominowany może być ponownie złożony, ale to jest głupie kierunek działania dla prezydenta, chyba że coś się zmieniło, że może prowadzić do innego głosowania przez Senat. W 1836 roku, Andrew Jackson nominowany Roger TANEY, ale Senat odrzucił go. Kilka miesięcy później, Jackson nominowany TANEY ponownie. W tym czasie, wybory do Kongresu odbyła, i Senat był teraz bardziej korzystne dla Jacksona. Taney zostało potwierdzone (Aaseng, str. 43).
W następnej części, będziemy poruszać skomplikowaną scenę polityczną, która otacza nomin
