Japonia. Oryginalny polityka aliantów na japońskich reparacji została na podstawie sprawozdania sporządzonego w kwietniu 1946 roku przez Edwina J. Pauley Stanów Zjednoczonych. Wezwał do płatności na rzecz państw poszkodowanych przez Japonię i wskazała sposób demontażu japońskiego przemysłu wojennego. Sprzymierzony reparacje komisja zatwierdziła tę politykę, ale nie była w stanie zgodzić się na wysokości odszkodowań. Roszczenia wyniosła $ 54,000,000,000-to oczywiście niemożliwe, z których postać-Chiny zażądał 40 procent i 15 na Filipinach proc. Największa
Kiedy stało się jasne, że komisja reparacje robił żadnych postępów, Stany Zjednoczone upoważnione General Douglas MacArthur, Allied dowódca wojskowy w Japonii, aby "interim " Płatności. W ramach tego programu, Japonia dostarczane urządzeń przemysłowych o wartości 40.000.000 $ w Chinach, na Filipinach, Wielkiej Brytanii i Holandii. Ponadto, japońskie aktywa w krajach alianckich-o wartości ponad $ trzech miliard, zostały przejęte w ramach reparacji. Największa
Tymczasem Stany Zjednoczone nie odwołał swoją politykę. Zamiast zmniejszenia potęgi przemysłowej w Japonii, Stanach Zjednoczonych zdecydował, że konieczne jest wzmocnienie gospodarki podbitego kraju. Od wypłaty reparacji kontynuowana będzie mieć odwrotny skutek, Stany Zjednoczone zakończyły program reparacji okresowych w 1949 roku
Japonia podpisała traktat pokojowy z 49 krajów, w tym Stanów Zjednoczonych, w roku 1952. Jednym z przepisu traktatu stwierdził, że Japonia była do negocjacji z państwami alianckimi pragnących reparacji. Zgodnie z tym przepisem, Japonia zgodziła się zapłacić, w ciągu lat, odszkodowań na łączną kwotę $ 1.190.000.000 do Birmy, Indonezji, Filipin i Tajlandii. Większość z tych reparacji miały być wypłacane w towary, usługi i inwestycje. Największa
